İrşad, ərəb mənşəli bir söz olub, klasik Azərbaycan ədəbiyyatında geniş istifadə edilmişdir. Əsas mənası "doğru yolu göstərmək", "doğru yola yönəltmək" və ya daha geniş mənada "cahilləyi aradan qaldırmaq, doğruya, həqiqətə istiqamətləndirmək" deməkdir. Sadəcə yol göstərməkdən daha çox, irşad prosesi bəzən müəyyən bir əqidəyə, düşüncə tərzinə, həyat fəlsəfəsinə yönəltməyi də əhatə edir. Bu yönəltmə prosesi mərhəmət, təlim-tərbiyə, nəsihət və ya hətta nümunəvi davranış vasitəsilə həyata keçə bilər.
İrşad, sadəcə bir məlumat verməkdən daha çox, insanın daxili dünyasında dəyişikliyə səbəb olmağı hədəfləyir. Bu, bir insanı qəflətdən, bilməmək və ya yanlış inanclar halından ayıldmaq, onu həqiqətə doğru aparmaq deməkdir. Bu səbəbdən irşad prosesi həm müəllim-şagird münasibətlərində, həm də dini və fəlsəfi kontekstlərə daxil olan müxtəlif təlimlərdə mühüm rol oynayır.
Misal olaraq, şeirdəki "İrşadını bilmədim qənimət; Yüz vay ki, fövt olundu fürsət" misrası, irşadın əhəmiyyətini vurğulayır. Bu misra, irşadın qəbul edilməməsinin nə qədər böyük bir itki olduğunu, dəyərli bir fürsətin əldən verildiyini ifadə edir. İrşad prosesinin əhəmiyyətinin bilinməməsi və ya qiymətləndirilməməsi bəzən insan üçün geri dönməz nəticələrə səbəb ola bilər. Bu misal, irşadın fərdi həyatımızdakı dərin təsirinin və əhəmiyyətinin altını xətt çəkir.