İsrafçı sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində əsasən "israf edən şəxs" mənasında izah olunsa da, daha geniş və dəqiq bir tərif vermək mümkündür. İsrafçı, maddi və ya mənəvi sərvətləri ehtiyatsızlıqla, ölçüsüz və məsuliyyətsiz şəkildə sərf edən, tüketən, yaxud israf etməyə meylli olan insandır.
Bu meyl müxtəlif səbəblərdən qaynaqlana bilər: sərvətin bolluğu və onun dəyərinin dərk edilməməsi, qeyri-ciddilik, nəfsinə hakim ola bilməmək, planlaşdırma bacarığının olmaması, hətta özünü sübut etmə cəhdləri və ya diqqət çəkmək istəyi kimi psixoloji amillər.
İsrafçılıq yalnız maddi şeylərlə məhdudlaşmır. Vaxtın, enerjinin, imkanların, hətta duyğuların və münasibətlərin qeyri-səmərəli və ölçüsüz istifadəsi də israfçılıq sayıla bilər. Məsələn, vaxtını boş əyləncələrə həsr edən, enerjisini məqsədsiz işlərə sərf edən, münasibətlərində sərhədləri aşan və ya duyğularını idarə edə bilməyən kəslər də müəyyən mənada israfçı hesab oluna bilər.
Tarixən, israfçılıq müxtəlif mədəniyyətlərdə fərqli qiymətləndirilmişdir. Bəzi mədəniyyətlərdə səxavət və qonaqpərvərliklə əlaqələndirilən israfçılıq, digərlərində isə qınaq obyekti olmuşdur. Müasir dövrdə isə, ekoloji problemlər və məhdud resurslar fonunda, israfçılığın mənfi nəticələrinə daha çox diqqət yetirilir.
Beləliklə, "israfçı" sözü sadəcə israf edən şəxs deyil, daha çox öz həyatını və ətraf mühitini idarə etməkdə məsuliyyətsiz, ehtiyatsız və qeyri-səmərəli davranış göstərən bir insandır.