İsrafçılıq: İsrafçılıq, varlığa, imkanlara və resurslara hörmətsizliklə yanaşmaq, onları ehtiyatsızlıqla və düşüncəsizcə sərf etmək deməkdir. Bu, sadəcə pulun və ya malın artıq xərclənməsi deyil, həm də vaxtın, enerjinin və digər qiymətli resursların səmərəsiz istifadəsini əhatə edir. İsrafçılıq, həm fərdi, həm də ictimai səviyyədə ciddi nəticələrə gətirib çıxara bilər.
İsrafçılığın birinci və ən geniş yayılmış mənası, maddi sərvətlərin lazımsız və həddindən artıq xərclənməsidir. Bu, zəruri olmayan əşyaların alınması, enerjinin qənaətsiz istifadəsi, qida məhsullarının atılması və s. kimi halları əhatə edir. Bu cür israfçılıq, həm şəxsi büdcəyə, həm də ümumilikdə iqtisadiyyata mənfi təsir göstərir. Qlobal miqyasda israfçılıq ətraf mühitin çirklənməsi və təbii resursların tükənməsi kimi ciddi problemlərə səbəb olur.
İsrafçılığın ikinci mənası isə, özünə inanılan və tapşırılan imkanlardan, vəsaitlərdən və ya etibardan sui-istifadədir. Bu, etimadın pozulması, məsuliyyətsizlik və vicdansızlıq deməkdir. Məsələn, işdə vəzifə səlahiyyətlərindən sui-istifadə, dövlət vəsaitlərinin oğurlanması və ya qeyri-qanuni əldə edilməsi, vəsaitlərin şəxsi məqsədlər üçün istifadəsi israfçılığın bu növünün təzahürləridir. Bu növ israfçılıq, yalnız maddi ziyana deyil, həm də ictimai etimadın itirilməsinə və qanun qarşısında məsuliyyətə səbəb olur.
Ümumilikdə, israfçılıq, həm maddi, həm də mənəvi baxımdan mənfi bir haldır. O, həm fərdi rifahı, həm də ictimai tərəqqini ləngidir. İsrafçılığın qarşısının alınması üçün, düşüncəli və məsuliyyətli olmaq, resurslardan səmərəli istifadə etmək və ətraf mühitə qarşı diqqətli olmaq vacibdir. İsrafçılığa qarşı mübarizə, hər kəsin məsuliyyətidir.