İstiğfar (ərəbcə: استغفار - istiğfār) İslam dinində Allahdan günahların bağışlanmasını diləmək, tövbə etmək və peşmançılığını bildirmək mənasını daşıyan mühüm bir anlayışdır. Sadəcə "əstəğfürullah" deməkdən daha geniş bir məna kəsb edir. İstiğfar, qəlbdən gələn səmimi bir tövbənin ifadəsidir və yalnız dil ilə deyil, həm də qəlbin təmizlənməsini, gələcəkdə günah işləməmək əzmini özündə ehtiva edir.
İstiğfarın mahiyyətini anlamaq üçün, onun iki əsas komponenti nəzərə alınmalıdır: tövbə və Allah'a yalvarma. Tövbə, keçmişdə edilən günahlara görə səmimi peşmançılıq duymaq, onlardan əl çəkmək və gələcəkdə təkrar etməmək qərarını vermək deməkdir. Allah'a yalvarma isə, bağışlanma üçün Ona sığınıb, mərhəmətini və əfvini diləməkdir. İstiğfar bu iki elementin birləşməsi ilə əmələ gələrək, insanın Allah qarşısında təvazökarlığını və günahından təmizlənmək istəyini ifadə edir.
İslam ədəbiyyatında istiğfarın fəzilətləri çoxlu sayda təsvir olunmuşdur. Günahların bağışlanmasının əsas yolu kimi qeyd edilən istiğfar, insanın ruhi təmizliyini, qəlbin rahatlığını və Allahla münasibətlərinin güclənməsini təmin edir. Həmçinin, istiğfarın həm dünyəvi, həm də axirətdə müsbət nəticələr gətirəcəyi vurğulanır. Dünyəvi həyatda problemlərin həll olunmasına, axirətdə isə cənnətə qovuşmağa köməkçi olacağı inanılır.
Müxtəlif istiğfar duası formaları mövcuddur. Bu dualar Qurani-Kərim ayələrindən, Peyğəmbər (s.ə.s) hədislərindən və ya özəl olaraq tərtib edilmiş dua mətndən ibarət ola bilər. Əsas odur ki, istiğfar səmimi qəlbdən gəlsin və insanın Allah qarşısındakı təvazökarlığını və peşmançılığını əks etdirsin. Yalnız dil ilə deyil, ürəkdən edilən istiğfarın qəbul olunma ehtimalı daha yüksəkdir.