Kefcillik, əsasən, həzz almaq, əylənmək və kef çəkməyə olan həvəsin, meylinin ifadəsidir. Sadəcə "içkiyə aludəlik" kimi dar mənada deyil, daha geniş kontekstdə düşünülməlidir. Kefcillik, həyatın zövqünü bilmək, əyləncəyə meyllilik, xoş keçirən anlara həvəs göstərmək kimi də şərh edilə bilər. Bu, həm fiziki (məsələn, yemək, içki, əyləncə), həm də ruhi (məsələn, ünsiyyət, ədəbiyyat, incəsənət) həzz almaq formasını ehtiva edə bilər.
Mirzə Cəmilin misalında isə kefcillik, Paşa bəyin ölümünə səbəb ola biləcək bir həyat tərzi kimi təsvir olunur. Yəni, həddindən artıq kef çəkmə, əyləncəyə həddən artıq meyl, nəticədə ölümə səbəb ola biləcək bir həyat tərzini simvolizə edir. Bu, kefcilliyin həm müsbət, həm də mənfi aspektlərini əks etdirir: bir tərəfdən həyatdan zövq almaq, digər tərəfdən isə bu zövqün həddini aşmaq və fəlakətə aparması.
Beləliklə, kefcillik anlayışı, sadəcə içki ilə məhdudlaşmayan, həyatın ləzzətlərinə olan meylliliyi, həzz almaq qabiliyyətini və bu meylliliyin həddini aşmasının potensial nəticələrini özündə əks etdirən çoxcəhətli bir anlayışdır. Bu, bir insanın həyat fəlsəfəsini, həyat tərzinə olan yanaşmasını əks etdirən bir termindir.