Kefsiz sifəti, əsasən, fiziki və ya emosional olaraq sağlam olmayan, yüngül dərəcədə narahat və ya xəstə olan bir vəziyyəti ifadə edir. Lüğətlərdəki "yüngül xəstə, naxoş, azarlı" tərifləri kefsizliyin fiziki tərəfini əks etdirir. Ancaq bu tərif kifayət qədər geniş deyil. Çünki "kefsiz" olmaq sadəcə bir qripdən daha çox şey deməkdir.
Kefsizlik, əslində, ümumi bir rifah hissinin olmamasıdır. Bu, yüngül bir baş ağrısından tutmuş, daha dərin bir yorğunluq və ya enerji tükənməsinə qədər müxtəlif səviyyələrdə özünü göstərə bilər. Fiziki əlamətlərə əlavə olaraq, kefsiz insanlarda əhvali-ruhiyyənin aşağı düşməsi, apatiya, həvəsin olmaması kimi psixoloji əlamətlər də müşahidə oluna bilər. Hətta kiçik və adi işlərdən belə bezmişlik hissi yaranır.
Maraqlı bir məqam da odur ki, "kefsiz" sözü, "kef" sözündən əmələ gəlmişdir və "kef" sözünün özünün də geniş məna spektrinə malik olması "kefsiz" sözünün də çoxşaxəli təfsirə malik olmasına səbəb olur. "Kef" yalnız əyləncə və şənlik deyil, həm də ruhi hal, əhval-ruhiyyə, ümumi sağlamlıq vəziyyətini ifadə edir. Buna görə də "kefsiz" sadəcə bir xəstəlik deyil, həm də ruhi vəziyyətin ifadəsidir.
Misal olaraq verilən sitatda ("O dəm deyir biri dustaqların: – Bəradərlər! Nə var, neçün belə kefsiz, fikirlisiz yeksər?") "kefsiz" sözü, dustaqların ümidsizliyinə, tənha və məyus vəziyyətlərinə işarə edir. Bu, onların yalnız fiziki deyil, həm də emosional olaraq çətin bir durumda olduqlarını göstərir.