Kədərsiz (sif.): Bu söz, həm fiziki, həm də emosional bir vəziyyəti təsvir edir. Ən əsas mənası kədər, qəm, qüssə və dərd hisslərindən məhrum olmaqdır. Kədərsiz bir insan, həyatının ağır yükünü hiss etməyən, ruhən rahat və sakit olan bir şəxsdir. Onun ürəyində kədərə, məyusluğa yer yoxdur; əksinə, daxili bir sülh və rahatlıq hakimdir.
Lüğətlərdə verilən "şən, qayğısız, məsud" kimi ifadələr kədərsizliyin daha çox emosional tərəfini vurğulayır. Kədərsiz insan sadəcə qəmli deyil, həm də şən, həyatdan zövq alan, qayğılardan uzaq, xoşbəxt və məmnun bir həyat sürən birisidir. Bu, daxili bir harmoniya və ruhun sərbəstliyindən irəli gəlir.
Kədərsiz həyat isə, məcazi mənada, çətinliklərə və məyusluqlara baxmayaraq, ümumilikdə səadət və rahatlıqla dolu, xoşbəxt bir həyat tərzini ifadə edir. Bu, ideal bir həyat modeli kimi qəbul edilə bilər, amma həyatın real həqiqətləri ilə müqayisədə, utopik bir təsəvvür kimi də görünə bilər. Çünki həyatın təbiətinə uyğun olaraq, bəzi qəm və kədərlərlə rastlaşmaq qaçılmazdır. Ancaq kədərsiz olmaq, bu çətinlikləri qəbul etmək və onlara qarşı mübarizə aparmaq qabiliyyəti ilə əlaqədardır, daimi bir şənlik və qayğısızlıq halında deyil.
Beləliklə, "kədərsiz" sözü sadəcə bir əks ifadə deyil, daha çox daxili sülh, müsbət əhval-ruhiyyə və həyata müsbət baxışın təzahürüdür. Bu, bir vəziyyətin təsviri olmaqdan daha çox, bir həyat fəlsəfəsini əks etdirir.