Konservləmə, "konservləmək" fellindən törəmiş bir isimdir və əsasən qida məhsullarının uzun müddət saxlanması üçün tətbiq olunan müxtəlif üsulların ümumi adıdır. Bu üsulların məqsədi mikroorqanizmlərin (bakteriyalar, göbələklər, mayalar) fəaliyyətini dayandırarak və ya əhəmiyyətli dərəcədə ləngidərək qidanın xarab olmasının qarşısını almaqdır.
Konservləmə üsulları müxtəlifdir və qidanın növündən, mövcud texnologiyalardan və saxlama şəraitindən asılı olaraq seçilir. Ənənəvi üsullar arasında turşulatma (məsələn, turşu hazırlanması), duzlama (məsələn, balıq duzlanması), qurudulma (məsələn, meyvə qurudulması), şəkərləmə (məsələn, mürəbbə bişirmə) və bişirmə (məsələn, kompot hazırlanması) göstərilə bilər. Bu üsullar qidanın tərkibindəki suyun miqdarını azaltmaq, turşuluğu artırmaq və ya mikroorqanizmlərin inkişafı üçün əlverişsiz mühit yaratmaq yolu ilə qorunmasını təmin edir.
Müasir konservləmə üsulları daha yüksək texnologiyalar əsasında qurulmuşdur. Bunlara sterilizasiya (yüksək temperaturda qaynatmaqla mikroorqanizmlərin məhv edilməsi), pasterizasiya (daha aşağı temperaturda qızdırmaqla mikroorqanizmlərin sayının azaldılması), qəlibləmə (hermetik qablarda qida məhsullarının saxlanması) və dondurma (qidanın aşağı temperaturda saxlanması ilə mikroorqanizmlərin fəaliyyətinin ləngidilməsi) aiddir. Bu üsullar daha effektiv qorunma təmin edir və qidanın keyfiyyətini daha uzun müddət saxlamağa imkan verir.
Konservləmə yalnız qida məhsullarının saxlanması ilə məhdudlaşmır. Bu termin, ümumiyyətlə, hər hansı bir materialın, məsələn, bitkilərin, toxumaların və ya hətta mədəni irsin uzun müddət saxlanması və gələcək nəsillər üçün qorunması üçün tətbiq olunan üsulları da əhatə edir. Beləliklə, “konservləmə” anlayışı geniş və çoxşaxəli bir məfhumdur.