Kölgəsevən sifəti, günəş işığından çox kölgəli mühitləri üstün tutan bitkilər üçün istifadə olunur. Bu, sadəcə günəşə dözməmək mənasını verməkdən daha çoxdur. Kölgəsevən bitkilər, tam günəş altında yaşamaq üçün lazım olan adaptasiyalara sahib deyillər. Günəşin intensiv şüaları onların fotosintez prosesini pozur, yarpaqlarını yandırır və nəticədə bitkinin ölümünə səbəb olur.
Kölgəsevən bitkilərin yarpaqları ümumiyyətlə daha nazik və genişdir. Bu, zəif işıq şəraitində maksimum miqdarda işığı tutmaq üçün təkamül yolu ilə əldə edilmiş bir xüsusiyyətdir. Günəş sevən bitkilərdə müşahidə olunan qalın və mumlu yarpaqlar kölgəsevənlərdə yoxdur, çünki onlar günəşin yandırıcı təsirindən qorunmaq üçün lazım deyil.
Maraqlıdır ki, "kölgəsevən" anlayışı mütləq qaranlıq yerlərdə bitmə demək deyil. Bu bitkilər hələ də müəyyən miqdarda işığa ehtiyac duyurlar, lakin bu işıq diffüz, yəni səpələnmiş və birbaşa günəş şüaları deyil. Meşələrin alt qatlarında, böyük ağacların kölgəsində, ya da şimal tərəfdə yerləşən bağçalarda rahat böyüyürlər. Buna görə də, bağçılıqda kölgəlik yerlərin bəzədilməsində kölgəsevən bitkilərin rolu olduqca əhəmiyyətlidir.
Kölgəsevən bitkilərə bir çox müxtəlif növ daxildir, bu da onların müxtəlif ekoloji nişlərdə yaşamağa uyğunlaşdıqlarını göstərir. Bəzi nümunələr olaraq hosta, aspidistra, çoxlu sayda fern növləri və bəzi meşə gül növlərini qeyd etmək olar. Onların müxtəlif rəng, forma və ölçüləri bağçanı daha da gözəlləşdirir və ekoloji balansın qorunmasına töhfə verir.