İşıqsevən sifəti, botanikada günəş işığına olan ehtiyacını ifadə etmək üçün istifadə olunur. Sadəcə "işıqlı yerləri sevən" demək kifayət etmir; bu termin, bitkinin sağlam böyüməsi və inkişafı üçün optimal miqdarda günəş işığına müəyyən dərəcədə bağlı olduğunu bildirir. İşıqsevən bitkilər, günəş şüalarının birbaşa düşdüyü, açıq və günəşli ərazilərdə əla inkişaf edir. Köhnə meşələrin sıx kölgəsində və ya daimi kölgəli yerlərdə bu bitkilərin böyüməsi çətinləşir və ya tamamilə mümkün olmur.
İşıqsevən bitkilərin fotosintez prosesi yüksək işıq intensivliyinə uyğunlaşmışdır. Onların yarpaqları çox vaxt daha qalın, daha kiçik və ya daha çox mumlu bir örtüyə malikdir, bu da günəş şüalarının zərərli təsirlərindən qorunmaq üçün bir adaptasiyadır. Bunlara əlavə olaraq, işıqsevən bitkilərin kök sistemləri daha geniş yayılmış və torpağın dərinliklərinə doğru uzanmış ola bilər, su və qida maddələrinə daha yaxşı çatmaq üçün.
İşıqsevən bitkilərin müxtəlif nümunələri var, bunların arasında müxtəlif növ ağaclar, çiçəklər və otlar vardır. Məsələn, palma ağacları, çoxlu günəş işığına ehtiyacı olan tipik bir işıqsevən bitki növüdür. Digər tərəfdən, kölgə sevən bitkilər günəş işığının az olduğu yerlərdə çox daha yaxşı inkişaf edir.
Beləliklə, "işıqsevən" termini sadəcə işığın sevilməsini deyil, bitkinin fizioloji ehtiyaclarının və adaptasiyalarının günəş işığına bağlılığını da ifadə edir. Bu, botanika və bitki fiziologiyasında əhəmiyyətli bir termindir, çünki bitkilərin becərilməsi və təbiətdə yaşayış yerlərinin təyini üçün vacib bir amildir.