Kübarlıq, sözün əsl mənasında, əsilzadəlik və ya aristokratlıq deməkdir. Lakin bu anlayış sadəcə soyadın nəcibliyi ilə məhdudlaşmır. Kübarlıq, nəsillərin davamlı olaraq qoruyub saxladığı, əxlaqi dəyərlər, incəlik, zəriflik, mənəviyyat və tərbiyənin birləşməsindən yaranan bir həyat tərzi və dünyagörüşüdür. Bu, sərvətin, iqtidarın və ya yüksək sosial mövqeyin sadəcə bir əlaməti deyil, həm də bu amillərin yaratdığı imkanlardan səmərəli şəkildə istifadə etmək bacarığı, incə zövq və ədəb-ərkan qaydalarına sədaqətdir.
Tarix boyu kübarlıq müxtəlif mədəniyyətlərdə fərqli şəkildə təzahür etsə də, ümumi xüsusiyyətlər daima öz əksini tapıb. Məsələn, zərif geyim tərzi, incəsənətə maraq, ədəbiyyatın dərk edilməsi, xeyriyyəçilik və ictimai fəaliyyət kübarlığın ənənəvi atributları olub. Ancaq bu atributlar sadəcə görünüş üçün deyil, daxili zənginliyin əksidir. Çünki həqiqi kübarlıq xarici gösterişdən daha çox daxili keyfiyyətlərlə müəyyən olunur.
Mətndə qeyd edildiyi kimi, kübar ailədə yer tutmaq üçün gözəllik deyil, zənginlik və kübarlıq əsas rol oynayır. Bu, kübarlığın maddi təminat ilə sıx bağlı olduğunu göstərir, amma bu əlaqə səbəb-nəticə əlaqəsi deyil, ancaq bir şərtdir. Çünki zənginlik kübar həyat tərzini təmin edə bilir, amma öz-özlüyündə kübarlığı yaratmaz. Həqiqi kübarlıq ailənin nəsillər boyu qoruyub saxladığı ənənələr, dəyərlər və tərbiyə nəticəsində formalaşır.
Beləliklə, kübarlıq sadəcə bir status deyil, həm də zəngin daxili aləm, nəcib mənəviyyat, incə zövq və ədəb-ərkan qaydalarına sadiqliklə səciyyələnən bir həyat fəlsəfəsidir. Bu fəlsəfə, özünü hər zaman dəyərlərinə sadiq qalan və həyatın təkcə maddi tərəfinə deyil, həm də mənəvi tərəfinə də qiymət verən şəxsiyyətlərlə əlaqələndirilir.