Qayım-qayım zərfi, əşyaların və ya insanların möhkəm, bərk, sıx bir şəkildə bir yerə sıxılmış, bağlanmış və ya yapışmış vəziyyətini ifadə edir. Sadəcə "bərk" və ya "möhkəm" sözlərindən fərqli olaraq, "qayım-qayım" daha çox vurğunu, sıxlığı, hətta bir qədər də təəccüblü və ya gözlənilməz dərəcədə möhkəmliyi ifadə edir. Bu zərf, əşyanın fiziki vəziyyətini təsvir etməklə yanaşı, həm də metaforik mənada istifadə oluna bilər. Məsələn, "qayım-qayım əminlik" deyərkən, insanın özünə olan inancı və qətiyyətinin möhkəmliyini vurğulayırıq.
M.P. Vaqifin misalında istifadə edilən "Qayım-qayım sarınmağın nədəndir?" ifadəsi, sual soruşanın şübhə və ya təəccübünü ifadə edir. Sarınmanın sıxlığı, gizli bir məqsəd və ya qorxunun ifadəsidir. Sual, bu qayım-qayım sarınmanın səbəbini soruşur. Beləliklə, zərf sadəcə fiziki bir təsvirdən daha çox, emosional və psixoloji bir vəziyyəti də ifadə edir.
Ümumiyyətlə, "qayım-qayım" zərfi, dilə canlılıq və ifadəlilik qatan, əşyanın vəziyyətini daha təsirli şəkildə çatdıran bir ifadə vasitəsidir. Onun təkrarlanan strukturu (qayım-qayım) səsin ahəngini gücləndirir və mənanın daha dəqiq çatdırılmasına kömək edir. Bu zərf, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasının əyani nümunələrindən biridir və dəqiq tərcüməsi çətin olan, məhz Azərbaycan dilinin özünəməxsusluğunu əks etdirən bir söz birləşməsidir.