Qəlbiqırıq sifəti, əsasən bir insanın mənfi duyğularını, xüsusilə də dərin bir kədər və ümidsizlik hissini ifadə edir. Sadəcə "incimiş" və ya "küskün" olmaqdan daha çox, qəlbiqırıqlıq iç dünyanın dərin bir yaralanmasını, bir növ ruhən sınmışlığı təsvir edir. Bu, sadəcə bir qısa müddətlik narahatlıq deyil, daha dərin, davamlı və insanın əhval-ruhiyyəsinə, hətta davranışlarına təsir edən bir haldır.
Sözün kökündəki "qəlb" sözü, insanın duyğularının mərkəzini, ruhunun ən həssas nöqtəsini ifadə edir. "Qırıq" isə bu mərkəzin, bu həssaslığın zədələndiyini, sındığını göstərir. Ona görə də qəlbiqırıqlıq, sadəcə kədər deyil, ümumiyyətlə, həyatın bir mərhələsində baş verən ağır bir hadisənin, inancın sarsılması, umudların puç olması, və ya sevgidə aldanma nəticəsində yaranan dərin bir emosional travmadır.
Qəlbiqırıqlığın səbəbləri müxtəlif ola bilər: sevgi kədəri, dostluğun itməsi, yalan, xəyanət, hədəfə çatılmaması, xəyal qırıqlığı, və ya hətta özünü qəbul etməməkdən doğan daxili münaqişələr. Bu hal, insanı apatiyaya, dərin kədərlərə, hətta depresiyaya aparıb çıxara bilər. Lakin, qəlbiqırıqlığın həmişə mənfi bir məna kəsb etmədiyi də qeyd olunmalıdır. Çünki bu hal, insanın özünü dərk etməsi, öz həyatına yeni bir baxış açısı qazanması üçün bir təkan ola bilər.
Ədəbiyyatda qəlbiqırıqlıq tez-tez mövzu kimi işlənir. Şairlər və yazıçılar bu duyğunu obrazlı dillə, dərin duyğularla ifadə edərək, oxucuya insanın ən həssas hisslərini çatdırırlar. Qəlbiqırıqlıq, əslində insan həyatının ayrılmaz bir hissəsidir, çünki həyat sevinclərlə yanaşı, kədər və xəyal qırıqlıqları da özündə ehtiva edir.