Qəm (ərəbcə: غم - ğam) kədər, dərd, qüssə, ürək sızısı, ruhi iztirab və könül tutqunluğu kimi müxtəlif duyğuların ümumiləşdirilmiş bir ifadəsidir. Sadəcə "kədərli olmaq"dan daha çox, dərin, bəzən də uzunmüddətli bir psixoloji vəziyyəti əks etdirir. Bu, insanın iç dünyasının qaranlıqlaşması, ruhun sıxılması, ümidsizliyə qapılmaq hissidir.
Qəmin səbəbləri çox müxtəlif ola bilər: sevdiyi bir insanın ölümü, yanlışı, xəstəlik, maddi çətinliklər, sevilməmək hissi, arzu və ümidlərinin puç olması və s. Hər bir insanın qəminə səbəb olan hadisələr və onlara verdiyi reaksiyalar fərdi olsa da, qəmin bəzi ümumi əlamətləri var: melankoli, apatiya, əsəbilik, yuxusuzluq, iştahasızlıq, enerji çatışmazlığı və s.
Lüğətlərdə qəmin "ağlamaq əlaməti" kimi göstərilməsi qəmin ən açıq təzahürlərindən birini əks etdirir. Ancaq qəm həmişə ağlamaqla müşayiət olunmur. Bəzən insan qəmini içində saxlayır, susqunluq, uzunmüddətli düşüncələr və ya fiziki simptomlarla özünü göstərir. Qəmin ifadə olunma forması şəxsiyyətin xüsusiyyətlərindən, mədəniyyətindən və yaşadığı mühitdən asılıdır.
İnsan təbiətində qəmlə yanaşı fərəhin də olması, həyatın iki əsas tərəfini əks etdirir. Bu iki zidd duyğu bir-birini tamamlayır və həyatın mürəkkəbliyini, dəyişkənliyini göstərir. Qəmin olmasını həyatın bir hissəsi kimi qəbul etmək və onunla mübarizə aparmaq üçün sağlam mexanizmlər inkişaf etdirmək çox vacibdir. Sağlam həyat tərzi, psixoloji dəstək və sosial əlaqələr qəmin öhdəsindən gəlməyə kömək edə bilər.