Qəribsəmək (f.): Özünü ətraf mühitdə, vəziyyətdə, yaxud insanların arasında tək, kimsəsiz, yad və qərib hiss etmək, bu hiss nəticəsində kədər, qəmginlik və həsrət duymaq, darıxmaq. Bu, sadəcə fiziki bir təklikdən deyil, həm də emosional və psixoloji bir bağlılıq çatışmazlığından qaynaqlana bilər. İnsan özünü doğma mühitindən uzaq, mənsubiyyət hissi duymadığı bir yerdə, tanımadığı insanlar arasında qəribsəyə bilər. Hətta yaxınlarının əhatəsində olsa belə, anlaşılmazlıq, qarşılıqlı bağlılığın olmaması, özünü qəbul edilməmiş hiss etmə qəribsəməyə səbəb ola bilər. Qəribsəmə, nostalji və evdarlıq hissləri ilə sıx bağlıdır, lakin onlardan daha dərin və mürəkkəb bir psixoloji vəziyyəti ifadə edir.
Qəribsəmək həm də bir növ özünü xaricdə hiss etmək halını ifadə edir. İnsan özünü ətrafındakıların dəyər sisteminə, düşüncə tərzlərinə, davranışlarına uyğunlaşdıra bilmədikdə, özünün fərqli olduğunu və bu fərqliliyinin qəbul edilmədiyini hiss etdikdə qəribsəyə bilər. Bu, yeni bir mühitə, yeni bir mədəniyyətə adaptasiya olma prosesinin bir hissəsi ola bilər, və ya uzun müddət davam edən və hətta klinik müalicə tələb edən bir psixoloji problemə çevrilə bilər. Qəribsəmə hissinin intensivliyi və müddəti fərdi fərqlərə və yaşanan vəziyyətin xüsusiyyətlərinə görə dəyişir.
Mətndəki nümunədəki "Bu dadlı söhbətlərin içində belə yenə də ağsaqqal həkim öz ailəs…" cümləsinin davamını bilməsək də, ağsaqqal həkimin, ətrafındakı insanlarla ünsiyyətdə olsa belə, özünü qəribsəməsini göstərir. Bu, ailə daxilindəki münasibətlərdə anlaşılmazlıq, bir-birini qəbul etməmə, emosional bağlılığın zəifliyi kimi amillərdən qaynaqlana bilər. Yəni qəribsəmək, fiziki təkliklə həmişə əlaqəli olmur. Hətta bir çox insanın arasında belə, insan özünü kimsəsiz və tək hiss edə bilər.