Qəzəlçilik: Azərbaycan ədəbiyyatının zəngin bir ənənəsini təmsil edən qəzəl janrında şeir yazma sənətinə, həvəsinə və bacarığına deyilir. Sadəcə "qəzəl yazmaq" mənasından daha geniş bir anlayışı əhatə edərək, şairin qəzəl forması ilə bağlı estetik duyğularını, bədii yaradıcılıq fəlsəfəsini və texniki ustalığını ifadə edir. Qəzəlçilik, yalnızca qafiyə və bəhrin düzgün yerinə yetirilməsini deyil, həm də mənəvi dərinlik, duyğu dolğunluğu və dilin ifadəliliyini tələb edən bir sənətdir.
Qəzəlçiliyin mahiyyətini anlamaq üçün köhnə qəzəl nümunələrinin incəliklərinə bələd olmaq, onların dilini, məcazlarını və simvolizmini dərk etmək zəruridir. Çünki hər bir qəzəl, şairin öz dünyagörüşünü, dəyər sistemini və həyat təcrübəsini əks etdirən bədii bir əsərdir. Qəzəlçilik yalnız bir forma deyil, eyni zamanda bir mənəvi və estetik ənənədir.
Cəlil Məmmədquluzadənin və digər klassiklərimizin əsərlərində qəzəlçiliyin Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafındakı rolu aydın şəkildə göstərilir. Onlar qəzəlin məhdud forma çərçivəsində dərin fəlsəfi fikirləri, güclü duyğuları və mürəkkəb təsvirləri necə ifadə etməyi bacardıqlarını göstərmişlər. Beləliklə, qəzəlçilik sadəcə bir şeir yazma tərzi deyil, eyni zamanda millətin mənəvi və mədəni varlığının təcəssümüdür.
Müasir dövrdə də qəzəlçilik öz əhəmiyyətini qoruyub saxlayır. Yeni qəzəl ustaları ənənələri davam etdirir, eyni zamanda öz bədii axtarışları ilə bu janra yeni nəfəs gətirirlər. Onların yaradıcılığı qəzəlçiliyin zamanın tələblərinə uyğunlaşma qabiliyyətini də göstərir.