Qıdıq sözü, Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir söz olub, əsasən fiziki bir hissi təsvir etmək üçün işlədilir. Lüğətlərdə sadəcə "bədənin bir yerinə əl və s. ilə toxunduqda onda əmələ gələn və adamın qeyri-ixtiyari gülməsinə səbəb olan hal" kimi tərif olunsa da, qıdıq hissinin mahiyyəti və təsiri bundan daha mürəkkəb və maraqlıdır.
Qıdıq, dərinin xüsusi reseptorları vasitəsilə beyinə ötürülən bir toxunma hissidir. Bu reseptorlar, bədənin müəyyən hissələrində, xüsusilə də boyun, qoltuqaltı, qabırğaaltı və ayaqaltı kimi həssas nahiyələrdə daha çoxdur. Bu hissələrə yüngülcə toxunmaq, beyində gülmə reaksiyasına səbəb olan bir siqnal yaranmasına gətirib çıxarır. Maraqlıdır ki, özümüzü qıdıqlamaq çətin, hətta mümkün deyil; çünki beyin, əzələlərimizin hərəkətlərini əvvəlcədən bilir və qıdıqlanmaya səbəb olan hərəkəti gözləyir. Bu, qıdıq hissinin proqnozlaşdırıla bilməməsindən qaynaqlanır.
Qıdıq hissi yalnız fiziki bir təcrübə deyil, həm də sosial və emosional bir bağlılıq əlamətidir. Yaxın insanlar arasındakı qarşılıqlı qıdıqlanma, inam və sevgi əlaqəsini gücləndirir. Uşaqlar arasında qıdıqlanma oyunları, sosial inkişafda mühüm rol oynayır və bir-birlərinə olan sevgi və bağlılığın ifadəsidir. Lakin, qıdıqlanma həm də xoşagəlməz bir təcrübə ola bilər və hətta narahatlığa, hətta ağrıya belə səbəb ola bilər; bu isə qıdıqlanmanın şiddəti və qarşı tərəfin reaksiyasından asılıdır.
Ümumiləşdirərək demək olar ki, "qıdıq" sadəcə bir fiziki hiss deyil, eyni zamanda sosial, emosional və hətta psixoloji aspektləri özündə əks etdirən mürəkkəb bir hadisədir. Onun təsiri fərdlərin yaşından, təcrübələrindən və qarşılıqlı münasibətlərindən asılı olaraq dəyişir.