Qıllanma sözü "qıllanmaq" felindən törəmiş bir isimdir. Lüğətlərdə sadəcə olaraq "qıllanmaq" felindən törəmə kimi göstərilsə də, mənası daha zəngin və çoxşaxəlidir.
Əsasən, "qıllanma" bir şeyin, hadisənin və ya vəziyyətin səthi üzərində, bədənin üzərində tük, tüklər, incə ipliklər və ya oxşar elementlərin əmələ gəlməsi, ortaya çıxması mənasını verir. Bu, həm fiziki, həm də metaforik mənada baş verə bilər.
Fiziki mənada, "qıllanma" bədəndə tük bitirmə, bitki örtüyünün inkişafı, bir səthin tüklənməsi, ya da bir materialın (məsələn, parça) səthinin tüklənməsi, lifli quruluşunun meydana gəlməsini ifadə edir. Məsələn, "Yeni doğulmuş körpənin bədənində qıllanma müşahidə olunur" və ya "Toxunmuş parçanın səthində incə bir qıllanma var" ifadələri bu mənanı əks etdirir.
Metaforik mənada isə "qıllanma" daha geniş bir məna kəsb edir. Bu mənada, "qıllanma" bir şeyin əmələ gəlməsinin, inkişafının ilkin mərhələsini, başlanğıcını, hələ tam formalaşmamış vəziyyətini bildirə bilər. Məsələn, "Şübhənin ilk qıllanmaları onu narahat edirdi" ifadəsində "qıllanma" şübhənin hələ tam formalaşmamış, ancaq artıq ortaya çıxan ilk əlamətlərini göstərir.
Beləliklə, "qıllanma" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər, lakin hər iki halda da əsas ideya bir şeyin əmələ gəlməsi, inkişafı və ya səthində incə bir örtüyün meydana gəlməsidir. Bu, sözün semantik zənginliyini və istifadəsinin müxtəlifliyini göstərir.