Qırçılıq sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində sadəcə "qırçı sənəti, qırçı peşəsi" kimi izah olunsa da, bu, məsələnin yalnız bir tərəfini əks etdirir. Əslində, qırçılıq daha geniş və zəngin bir məna kəsb edir. Bu, yalnız bir sənət və ya peşə deyil, həm də zərgərlik sənətinin əhəmiyyətli bir qoludur, ənənəvi Azərbaycan mədəniyyətinin ayrılmaz bir hissəsidir və əsrlər boyu ötürülən bir ustalıqdır.
Qırçılıq, əsasən gümüş və ya digər qiymətli metallardan hazırlanan bəzək əşyalarının xüsusi bir texnika ilə bəzədilməsini əhatə edir. Bu texnika, incə tel və ya lentlərin, müxtəlif naxışlar yaradaraq, əşyanın səthinə yapışdırılmasını özündə birləşdirir. Qırçıların əl işləri, onların incə zəhməti və yaradıcılıqları sayəsində həqiqi sənət əsərlərinə çevrilir. Qırçı ustaları, naxışları həndəsi, floral və ya abstrakt formada yarada bilirlər və hər bir əsər özünəməxsus estetik dəyərə malikdir.
Qırçılıq sənəti, sadəcə bəzək əşyaları ilə məhdudlaşmır. Tarixən, qırçı işləmə üsulu qablar, silahlar, ev əşyaları kimi müxtəlif əşyaların bəzədilməsində də istifadə olunmuşdur. Bu, qırçılığın həyatımızın müxtəlif sahələrində istifadə edilən çoxşaxəli bir sənət olduğunu göstərir.
Daha da əhəmiyyətlisi, qırçılıq yalnız bir sənət deyil, həm də nəsildən-nəsil ötürülən bir ənənədir. Bu ənənə, qırçı ustalarının bacarıqlarını və biliklərini gələcək nəsillərə ötürmələri sayəsində qorunub saxlanılır və inkişaf edir. Bu baxımdan, qırçılıq Azərbaycan mədəni irsinin əhəmiyyətli bir hissəsidir və onun qorunması böyük əhəmiyyət kəsb edir.
Beləliklə, "qırçılıq" sözü, sadə bir peşədən daha çox, zəngin bir mədəni irsin, incə bir sənətin və əsrlərin sınağından çıxmış bir ustalığın simvoludur.