Qırlanğıc sözü Azərbaycan dilində qaranquş kimi kiçik ölçülü, sürətli və çevik uçan bir quşu ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "qaranquş" sinonimi kimi göstərilsə də, əslində "qırlanğıc" daha çox poetik bir ifadədir və qaranquşun müəyyən xüsusiyyətlərini, xüsusən də hərəkətini və görünüşünü daha canlı və təsirli şəkildə ortaya qoyur. Sözün fonetikası belə, qaranquşun sürətli və kəskin hərəkətlərini, havada qırılıb dönməsini çağırışdırır.
Ədəbiyyatda "qırlanğıc" sözü tez-tez poetik təsvirlərdə işlənir. A. Şaiqin misalında olduğu kimi, bu söz quşun incəliyinə, şənliyinə və hətta "vic-vic" səslərinin ifadə etdiyi canlılığına vurğu edir. Tramvayların suda üzən qırlanğıc kimi təsvir edilməsi isə quşun sürətini və hərəkətinin axıcılığını oxşarlıq vasitəsi ilə göstərir.
Qırlanğıcın "qaranquş"dan fərqləndirici xüsusiyyətlərini müəyyənləşdirmək çətin olsa da, ədəbi dilin zənginliyini və fərqli təsvir imkanlarını göstərir. Qaranquş ümumi bir termin ikən, qırlanğıc isə daha çox bədii, obrazlı bir ifadədir. Bu sözün istifadəsi yazıçının və şairin oxucunun qarşısında qaranquş obrazını daha yaddaqalan və təsirli şəkildə canlandırmasına imkan verir.
Beləliklə, "qırlanğıc" sadəcə qaranquşun sinonimi deyil, ədəbi dildə quşun sürətli, çevik və şən hərəkətini ifadə edən, poetik və təsviri gücü daha yüksək olan bir sözdür. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dərinləşə və genişlənə bilir.