Qısqanc sifəti, əsasən, birinin özünə məxsus hesab etdiyi şeyə, insana və ya vəziyyətə başqasının sahib olmasından, yaxud maraq göstərməsindən duyduğu şiddətli narahatlıq və qorxu hissinin ifadəsidir. Bu hissə sahiblik duyğusunun həddindən artıq şəklində təzahür edərək, həsəd, şübhə və etibarsızlıqla qarışır. Qısqanc insan, ətrafındakıların diqqətini özünə yönəltmək, münasibətlərini tam nəzarət altında saxlamaq istəyir və hər hansı bir "təhlükə"ni qarşısını almaq üçün həddindən artıq tədbirlər görə bilər.
Qısqanclıq müxtəlif səviyyələrdə ola bilər; bəziləri üçün yüngül bir narahatlıq halında, bəziləri üçün isə həyatını məhv edən bir obsessiyaya çevrilə bilər. Qısqanclığın kökü özünəinam problemlərində, keçmiş təcrübələrdə, əminsizlikdə, əlaqə problemlərində və ya şəxsiyyət xüsusiyyətlərində axtarıla bilər. Qısqanc insanlar tez-tez şübhəli olurlar, hər şeyi şərh edir və tərəfdaşlarının hərəkətlərini yalnış yozmağa meyllidirlər.
Ədəbiyyatda qısqanclıq tez-tez dramatik və hətta tragedik nəticələrə səbəb olan güclü bir hiss kimi təsvir edilir. Misal olaraq, verilən şeirdəki "bir-birinə rəqib kəsilən və sönük piltənin bozumtraq alovunu qucaqlamaq istəyən qısqanc pərvanələr" mənzərəsi, qısqanclığın nə qədər dağıdıcı və özünü məhv edən bir hiss ola biləcəyini və bu hissin sahibinin öz məhvinə səbəb ola biləcəyini göstərir. Bu obraz qısqanclığın nə qədər şiddətli və qarışıq bir hiss olduğunu və bir insanın özünü nə qədər məhv edə biləcəyini əks etdirir.
Beləliklə, "qısqanc" sözü sadəcə "çox qısqanan" mənasından daha dərin bir mənaya malikdir. O, psixoloji və sosioloji aspektləri özündə əks etdirən mürəkkəb bir hissin ifadəsidir.