Qışqırtma, "qışqırtmaq" fellərinin törəmə isimidir və əsasən kəskin, yüksək səslə, həyəcanlı və ya qəzəbli şəkildə səs çıxarmaq hərəkətini bildirir. Bu, sadəcə bir səs çıxarmaq deyil, həmin səsin xüsusiyyətlərini – kəskinliyi, yüksəkliyi və emosional yükünü ön plana çəkir.
Qışqırtma, müxtəlif kontekstlərdə müxtəlif mənalar kəsb edə bilər. Məsələn, qorxu, sevinc, ağrı, əsəbilik, həyəcan və ya başqa güclü duyğuların təsiri ilə edilən qışqırıqlar fərqli səslər və intonasiyalarla müşahidə oluna bilər. Həmçinin, diqqət çəkmək, kömək istəmək, ya da ətrafdakıları xəbərdar etmək məqsədilə də qışqırmaq olar. Qışqırtmanın səsi və intensivliyi, arxasında duran emosional vəziyyəti əks etdirir.
Dilçilik baxımından, "qışqırtma" həm prosesi (qışqırma hərəkəti), həm də nəticəni (çıxan səs) ifadə edə bilər. Məsələn, "uşağın qışqırtması evdəki hər kəsi oyandırdı" cümləsində həm qışqırma hərəkəti, həm də onun yaratdığı səs nəzərdə tutulur. Bundan əlavə, qışqırtma şiddətli, davamlı və ya təkrarlanan bir səs kimi də təsvir oluna bilər.
Mədəniyyətə bağlı olaraq, qışqırtmanın qəbulu da dəyişə bilər. Bəzi mədəniyyətlərdə yüksək səslə danışmaq və qışqırmaq normal hesab olunarkən, digər mədəniyyətlərdə bu, hörmətsizlik əlaməti kimi qəbul edilə bilər. Beləliklə, qışqırtmanın mənası və qəbulu həm kontekstə, həm də mədəniyyətə bağlı olaraq dəyişir.