Qor – ocaqda və ya təndirdə yanmış odun qalıqlarından əmələ gələn, kül içərisində işıldayan, xırda, qızmar kömür parçalarıdır. Bu, sadəcə kül yığınından fərqlənərək, hələ də bir qədər istiliyini və parlaqlığını qoruyub saxlayan, yanan prosesin son mərhələsini təmsil edir. Qorun parlaqlığı, qaranlıqda da görünməsini təmin edərək, hətta kiçik bir işıq mənbəyi kimi də xidmət edə bilər.
Qor, özünün fiziki xüsusiyyətləri ilə yanaşı, məcazi mənalarda da istifadə oluna bilər. Məsələn, "qor kimi solmaq" ifadəsi, bir şeyin yavaş-yavaş, qüvvəsini itirməklə sönməsini ifadə edir. Bu, qorun tədricən sönən, lakin hələ tam sönməmiş, az qala görünməyən işığına bənzətmə əsasında yaranmış bir məcazdır. Beləliklə, qor sözü sadəcə fiziki bir hadisəni deyil, həm də bir prosesin tükənməkdə olan, ancaq hələ tam bitməmiş halını ifadə edən simvolik bir məna da daşıyır.
Qorun əmələ gəlməsi prosesi, odun yanma mexanizminin dərinliyini anlamağa imkan verir. Tam yanmayan, lakin hələ də yanma potensialı saxlayan bu qalıqlar, yanma prosesinin tam başa çatmadığını göstərir. Həmçinin, qorun ölçüsü, rəngi və parlaqlığı, odun növü, yanma şəraiti və digər amillərdən asılı olaraq dəyişə bilər. Bu xüsusiyyətlər, qorun ətraf mühitin öyrənilməsində və ya tarixi araşdırmalarda əlavə məlumat mənbəyi kimi istifadə olunmasına imkan verə bilər.