Qrammofon (yun. grammophon) – səs dalğalarının mexaniki yolla yazıldığı və oxunduğu, XX əsrin əvvəllərində geniş yayılmış bir musiqi çalğı alətidir. Adi patefonlarla tez-tez qarışdırılsa da, qrammofonun özünəməxsus xüsusiyyətləri vardır. Əsasən, fərqləndirici xüsusiyyəti səsin vallar üzərindəki xüsusi şırımların (çentiklərin) oxunması ilə təkrar edilməsidir. Bu şırımların dərinliyi və sıxlığı səsin həcmini və tezliyini müəyyən edir.
Qrammofonun əsas hissələrindən biri səsi əks etdirən və gücləndirən borudur (bu səbəbdən də "borulu patefon" kimi də adlandırılır). Val üzərindəki şırımlar iynə vasitəsilə oxunur və bu iynənin hərəkəti membran vasitəsilə səsə çevrilir. Membranın titrəməsi isə boru vasitəsilə gücləndirilir və səs çıxarılır. Valın fırlanma sürəti səsin sürətini müəyyən edir. Qrammofonlar müxtəlif ölçülü və sürətli vallar üçün nəzərdə tutulurdu.
Qrammofonun icadı səs yazma və çalmanın inqilabi bir üsulunu təqdim etdi. Bu cihaz sayəsində musiqi daha çox insan kütləsinə çatdırıla bilir, musiqi əsərləri daha geniş yayılırdı. Qrammofonun yayılması musiqi sənayesinin inkişafına və səs texnologiyalarının irəliləməsinə böyük təkan verdi. Hərçənd sonralar daha müasir texnologiyalar tərəfindən kölgədə qalsa da, qrammofon özünəməxsus tarixi əhəmiyyəti və nostalji dəyəri ilə yaddaşlarda əbədi olaraq qalacaqdır.
Maraqlı fakt kimi qeyd edək ki, qrammofonun icadından əvvəl səsin saxlanması və çalınması üçün daha primitiv üsullardan istifadə olunurdu. Qrammofon isə səs texnologiyalarında keyfiyyətli sıçrayış demək idi. Onun yaratdığı təsiri günümüzdəki MP3 çalarların və digər musiqi çalğı cihazlarının geniş yayılmasında da görmək olar.