Quru sifəti, əsasən “yaş olmayan, islanmamış” mənasını ifadə edir. Əşyaların və materialların suya məruz qalmamış, nəmsiz vəziyyətini bildirir. Məsələn, “quru paltar”, “quru dəsmal” ifadələrində olduğu kimi. Bu, qurunun ən sadə və ən geniş yayılmış mənasıdır. Həyatımızın gündəlik təcrübəsində tez-tez rastlaşdığımız bir anlayışdır.
Ancaq quru sözü daha geniş məna daşıyır. “Qurudulmuş” mənasında da işlənir. Belə ki, suyun təsiri ilə nəmlənmiş bir cismin suyunun buxarlanaraq yox olması nəticəsində quruması prosesini ifadə edir. “Quru meyvə”, “quru balıq” kimi ifadələr bu mənanı əks etdirir. Bu zaman quru sözü, bir prosesin nəticəsini, əldə olunan vəziyyəti göstərir.
Qurunun mənası kontekstdən asılı olaraq daha da genişlənə bilər. Məsələn, “quru ot-ələf” ifadəsində “quru” sözü bitkilərin solub qurumasını, həyat qabiliyyətini itirməsini bildirir. Bu mənada quru, həm fiziki vəziyyəti, həm də bioloji vəziyyəti əks etdirir. Həmçinin, metaforik mənada da işlənə bilər; məsələn, "quru danışıq" ifadəsi sözlərin azlığı, duyğuların ifadə edilməməsi mənasını verir.
Ədəbiyyatda, xüsusilə şeir və nəsrdə, “quru” sözü təsvirləri daha da canlı və obrazlı etmək üçün istifadə olunur. Məlumatda verilən nümunədə olduğu kimi, “Mahmud … quru ot-ələf yığılmış çardağın altına gir” cümləsində quru ot-ələfin yaradıldığı atmosfe və məkanın təsvirinə kömək edir. Bu da quru sözünün yalnız bir sifət deyil, həm də ədəbi vasitə kimi istifadəsinin nümunəsidir.