Quru-quru sözü Azərbaycan dilində zərf kimi işlənir və əsasən boş-boşuna, əsassız, yalandan, heç bir əsas və dəlil olmadan edilən işlərə, söylənilən sözlərə və verilən vədlərə aid edilir. Bu söz, hər hansı bir əməlin arxasında heç bir real əsasın, məqsədin, ya da nəticənin olmamasını vurğulayır. Sözün "quru" komponenti, bir şeyin içinin boşluğunu, məzmunsuzluğunu, mayesizliyini ifadə edir; bu da öz növbəsində hərəkətin, sözün və ya vədin etibarsızlığını göstərir.
Daha dəqiq desək, "quru-quru" sözü, hər hansı bir fəaliyyətin, vədin və ya bəyanatın yalnız formaca mövcud olduğunu, lakin əslində boş və mənasız olduğunu ifadə edir. Mövzunun mahiyyətsizliyini, real dəyərdən məhrum olduğunu vurğulayır. Məsələn, "quru-quru danışmaq" ifadəsi insanın sadəcə sözlə oynadığını, heç bir konkret məlumat vermədiyini göstərir. "Quru-quru vədlər vermək" isə insanın yerinə yetirmək niyyətində olmadığı vədlər verdiyini bildirir.
Maraqlı bir cəhət də odur ki, "quru-quru" sözünün təkrarlanan "quru" hissəsi sözün mənasını daha da gücləndirir, boşluğun və əsassızlığın dərəcəsini artırır. Bu təkrarlama, həmçinin sözün ifadə etdiyi məzmunun vurğulanmasına, diqqətin daha çox cəlb edilməsinə xidmət edir. Beləliklə, "quru-quru" sadəcə boşluq deyil, həm də bu boşluğun aydın şəkildə görünən, aşkar, səthi və qeyri-ciddi olduğunu ifadə edir.
Bir sözlə, "quru-quru" sözü Azərbaycan dilinin ifadəli və təsvirli sözlərindən biri olub, müəyyən bir hərəkət və ya sözün əsassızlığını, boşluğunu və etibarsızlığını çox aydın və təsirli şəkildə ifadə edir.