Qübar sözü Azərbaycan dilində əsasən "toz", "toza bürünmüş hal" mənalarında işlənir. Lüğətlərdə sadəcə "toz" kimi təqdim olunsa da, qübarın mənası daha çox təsvirə yönəlmiş, duyğuları və atmosferi ifadə edən bir söz olduğunu söyləmək olar. Sadəcə fiziki toz deyil, həm də metaforik olaraq, bir şeyin üstünü örtən, görünüşünü qaranlıqlaşdıran, əsl mahiyyətini gizlədən bir şey kimi də istifadə olunur.
Məsələn, "qübarlı yol" deyəndə sadəcə tozlu yolu deyil, əzablı, çətin, uzun və yorucu bir yolu nəzərdə tuta bilərik. Qübar, bir növ köhnəliyi, solğunluğu, unutulmağı da ifadə edə bilər. Köhnəlmiş bir kitabın üzərindəki qübar həm fiziki toz, həm də zamanın izlərini, keçmişin xatirələrini simvolizə edir.
Sözün şeir və ədəbiyyatda istifadəsi daha da maraqlıdır. Verdiyiniz misalda olduğu kimi, "Ayineyi-əqlə bir qübarəm" deyimi, əqlin güzgüsünün tozla örtülmüş olduğunu, düşüncələrin qaranlıq və bulanıq olduğunu ifadə edir. Bu, həm də özünü tanıma yolunda maneələrə, bilinməyənə və qaranlığa işarədir. Qübar, burada sadəcə bir toz dənəsi deyil, insanın özünü kəşf etməsindəki maneələri, bilinməzliyi və qaranlığı təcəssüm etdirir.
Beləliklə, qübar sözü sadə bir toz mənasından daha geniş bir məna spektrinə malikdir. O, həm fiziki reallığı, həm də metaforik olaraq, duyğuları, hissləri, ruh halını ifadə edə bilər. Ədəbiyyatda istifadəsi bu sözün əsl gözəlliyini və dərinliyini ortaya qoyur.