Qürbətlik sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində əsasən "qürbət" sözünün 1-ci mənası ilə əlaqələndirilsə də, daha geniş və dəqiq bir izah tələb edir. Sadəcə "qürbət"in sinonimi kimi qəbul edilməkdən daha çox, qürbətlik özündə daha duyğu yüklü, daha dərin bir məna daşıyır.
Qürbət, coğrafi mənada vətəndən uzaqda olmaq, doğma torpaqdan ayrı yaşamaq deməkdir. Ancaq qürbətlik bu coğrafi uzaqlığın yaratdığı yalnız fiziki bir həqiqət deyil; o, daha çox vətən həsrətinin, yaxınlara olan əzginliyin, doğma dilin, mədəniyyətin, adət-ənənələrin əskikliyinin yaratdığı psixoloji və emosional bir haldır. Bu, özünü tək, kədərli, evindən uzaq hiss etmək, ruhunun vətənə doğru uzanmasıdır.
M.V.Vidadi şeirindən götürülən misralar ("Ey mənim tək göz yaşını saçanlar; Qürbətlikdə ciyər qanın içənlər.") qürbətliyin nə qədər ağır bir duyğu olduğunu göz önünə sərir. "Ciyər qanı içmək" ifadəsi dərin bir əzabı, dözülməz bir həsrəti, içdən sızan bir ağrını ifadə edərək, qürbətliyin yalnız fiziki bir məsafədən ibarət olmadığını, ruhun dərinliklərindəki yara kimi hiss edilən bir həqiqət olduğunu vurğulayır.
Beləliklə, qürbətlik, sadəcə "vətəndən uzaqlıq" deyil, bu uzaqlığın yaratdığı dərin emosional təcrübə, dərin bir həsrət, özünü yad və tək hiss etmə, vətənə olan sonsuz bağlılığın ifadəsidir. Bu, qürbət həyatının yalnız bir tərəfi deyil, əsas mahiyyətini təşkil edən hisslər toplusudur.