Lal sifəti, əsas mənasında, danışmaq qabiliyyətindən məhrum olan, səs çıxarmayan və ya sözlə ifadə edə bilməyən şəxsi və ya varlığı ifadə edir. "Lal adam" ifadəsi bu mənanı tam olaraq əks etdirir. Doğuşdan lal olanlar olduğu kimi, xəstəlik, qəza və ya digər səbəblərdən danışmaq qabiliyyətini itirənlər də "lal" kimi təsvir oluna bilər. Bu, sadəcə fiziki bir əlamət deyil, həm də ünsiyyət qurma imkanının olmaması deməkdir.
Lakin "lal" sözünün daha geniş və məcazi mənaları da vardır. Məsələn, "lalın dilini anası bilər" deyimi, çox sakit, az danışan, özünü ifadə etməkdə çətinlik çəkən, amma daxilən zəngin bir daxili dünyası olan insanların ancaq yaxınlarının onların əsl hisslərini və düşüncələrini başa düşə biləcəyini ifadə edir. Bu mənada "lal" yalnız danışmaq qabiliyyətinin olmaması deyil, özünü sözlə ifadə etməkdə çətinlik çəkmək, susmaq, səssiz qalmaq mənasında işlənə bilər.
Bundan əlavə, "lal" sözü bəzən təbiətin, əşyaların və ya hadisələrin susqunluğunu, hərəkətsizliyini ifadə etmək üçün də istifadə olunur. Məsələn, "lal bir gecə", "lal bir dağ" ifadələrində "lal" sözü hər hansı bir səs-küyün, hərəkətin olmamasını, sakitliyi və sükutu vurğulayır. Beləliklə, "lal" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir və daha geniş bir məna spektrini əhatə edir.
Qısaca, "lal" sözünün mənası sadəcə "danışa bilməmək"dən daha çoxdur. O, həm fiziki bir əlamət, həm də susqunluq, özünü ifadə etməkdə çətinlik, sakitlik və hərəkətsizliyi ifadə edən, zəngin məcazi mənaları olan bir sözdür. Onun əsl mənasının tam olaraq anlaşıla bilməsi isə həmin sözün işləndiyi kontekstdən asılıdır.