Ləbləbi - Çərəz kimi yeyilən, qabıqlarından təmizlənmiş və qovrulmuş noxuddur. Sadəcə qovrulmuş noxud deyil, mətbəximizin ayrılmaz və sevilən bir hissəsidir. Onun dadı, ətirli qoxusu və xırtıldayan toxuması ilə çoxları üçün uşaqlıq xatirələrinin, qonaqpərvərliyin və rahatlığın simvoludur.
Ləbləbinin hazırlanması prosesi, əslində, toxumdan masa qədər uzanan uzun bir yol deməkdir. Əvvəlcə, diqqətlə seçilmiş noxudlar əkilir, günəşin və yağışın şahidi olur, sonra isə əllə yığılır. Bu uzun və əziyyətli prosesin nəticəsi, qabıqlarından təmizlənmiş, diqqətlə qovrulmuş və bənzərsiz dadına sahib ləbləbidir. Qovurma prosesi ləbləbinin xırtıldayan toxumasını və ətirli qoxusunu yaradır. Hər bir ləbləbi özündə torpağın, günəşin və insan əməyinin izlərini daşıyır.
Ləbləbi təkcə dadlı bir qəlyanaltı deyil, həm də bir çox mətbəx reseptlərinin tərkib hissəsidir. Salatlara əlavə oluna bilər, ya da müxtəlif ədviyyatlarla birlikdə daha da ləzzətləndirilərək yeyilə bilər. Onun xırtıldayan toxuması və unikal dadı bir çox mədəniyyətin qida mədəniyyətinə daxil olmuşdur. Beləliklə, sadəcə "qovrulmuş qabıqsız noxud" olmaqdan kənara çıxaraq, ləbləbi özünəməxsus tarixə, mədəniyyətə və hətta romantik bir əhval-ruhiyyəyə sahib olur.
"Əkdiyim noxud, biçdiyim noxud, bazara girib, ləbləbi olub" deyimi isə ləbləbinin yaranma prosesini gözəl və obrazlı şəkildə əks etdirən xalq məsəlidir. Bu, toxumdan məhsula qədər olan uzun yolun, əməyin və səbrli gözləmənin nəticəsində əldə olunan ləzzətin simvoludur.