Ləşkər (fars. لشکر) sözü Azərbaycan dilində köhnə bir söz olaraq, əsasən klassik ədəbiyyatda geniş istifadə olunmuşdur. Müasir Azərbaycan dilində "qoşun" və "ordu" sözləri ilə sinonimdir, lakin "ləşkər" sözü daha qədim və poetik bir hava daşıyır. Sadəcə hərbi birlik mənasını verməkdən də çox, böyük, güclü və təşkil olunmuş bir hərbi qüvvə təəssüratını yaradır. "Qoşun" və "ordu" daha neytral ifadələr olarkən, "ləşkər" sözü həm hərbi gücü, həm də onun potensial qüdrətini, hətta təhlükəliliyini daha qabarıq şəkildə ifadə edir.
Tarixi mənbələrə əsasən, "ləşkər" sözü həm piyada, həm də süvari qoşunlardan ibarət, yüksək dərəcədə təşkil olunmuş və təchiz olunmuş hərbi birliyi bildirmək üçün işlədilirdi. Bu, sadəcə insanlardan ibarət bir toplu deyil, əslində döyüş qabiliyyətinə malik, strateji düşüncə ilə idarə olunan bir qüvvəni təmsil edirdi. Şeir nümunəsindəki kimi, "ləşkər"in hücumunun böyüklüyü və dağıdıcı gücü vurğulanır. Odlu bir hücum təsviri, "ləşkər"in fəthkar və qüdrətli bir təşkilat olduğunu daha aydın göstərir.
Qısacası, "ləşkər" sözü, "qoşun" və "ordu" sözlərinin sadə mənalarından daha çox, tarixi dərinliyə, poetik ifadə qüdrətinə və hərbi qüvvənin təsirli gücünü əks etdirən bir semantik yükə malikdir. Müasir dilin poetik və bədii əsərlərində bu sözün istifadəsi, yazının daha qüvvətli və təsirli olmasına kömək edir.