Liqaf – heyva, nar, əncir və sair bəzi meyvələrin toxumlarının ətrafını örtən, yumşaq, ağ və yapışqan bir maddədir. Bu maddənin tərkibi əsasən pektin, şəkər və sudan ibarətdir. Pektini yüksək miqdarda ehtiva etdiyinə görə qatılaşdırıcı və jel əmələ gətirici xüsusiyyətlərə malikdir.
Liqafın toxumdan asanlıqla ayrılması və yumşaq toxuması onu qədim zamanlardan bəri müxtəlif məqsədlər üçün istifadə edilməsinə səbəb olub. Məsələn, liqaf xalq təbabətində müalicəvi vasitə kimi tətbiq olunmuş, həmçinin əczaçılıqda, qida sənayesində və kosmetikada istifadə edilmişdir. Xüsusilə də, heyva liqafı, onun zəngin pektin tərkibi sayəsində həzm sistemini yaxşılaşdırmaq, bağırsaqları təmizləmək və bədəni toksinlərdən təmizləmək üçün istifadə edilmişdir.
Liqafın rəngi ağ və ya açıq sarımtıl ola bilər. Toxunma hissi yumşaq və bir az yapışqandır. Meyvə yetişdikcə liqafın miqdarı və keyfiyyəti dəyişir. Bəzi meyvələrdə liqaf daha çox, bəzilərində daha az olur. Liqafın dadı adətən neytral, bir az şirin olur, lakin meyvənin növündən asılı olaraq fərqlənə bilər.
Maraqlı bir fakt kimi qeyd edək ki, müxtəlif mədəniyyətlərdə liqafın istifadəsi və ona verilən əhəmiyyət fərqlənə bilər. Bəzi yerlərdə liqaf sadəcə olaraq atılır, digər yerlərdə isə qiymətli bir təbii məhsul kimi qəbul edilir və müxtəlif məhsulların istehsalında istifadə olunur. Beləliklə, liqaf sadə bir meyvə toxumu əlavəsi olmaqdan çox, zəngin bir tarixə və potensiala malik olan bir təbii məhsuldur.