Məlul-məlul sözü zərfdir və dərin bir kədər, məyusluq və çarəsizlik ifadə edir. Sadəcə "qəmgin-qəmgin" olmaqdan daha çox, içini kemirən, dərin bir ümidsizliyi, ruh düşkünlüyünü əks etdirir. "Həzinhəzin", "məyus-məyus", "yazıq-yazıq" sözləri ilə sinonim olsa da, məlul-məlul daha çox daxili bir sarsıntı, əzab-əziyyəti, qəmli vəziyyətin uzun müddət davam etməsini ifadə edir. Bu söz, sadəcə kədər deyil, ruhun dərinliklərində hiss olunan bir boşluq, ümidsiz bir təslimçiliyi ifadə edir.
Sözün etimologiyası dəqiq bilinməsə də, ehtimal ki, kökü "məlül" (qüsurlu, əlil, zəif) sözündəndir. Lakin məlul-məlul fiziki bir əlilliyi deyil, daha çox ruhi bir əlilliyi, daxili bir qüsuru, qəlb sarsıntısını ifadə edir. "Məlul" sözünün bu mənada istifadəsinin zamanla zərf formasına çevrilməsi dil prosesində baş verən təbii bir inkişafdır.
Misal üçün, "Yetimlər məlul-məlul Aslanın əlinə baxdılar" cümləsində "məlul-məlul" sözü yetimlərin yalnız qəmli deyil, həm də ümidsiz, çarəsiz, taleyinə təslim olmuş halda Aslana baxdıqlarını vurğulayır. Onların baxışlarında yalnız kədər deyil, həm də dərin bir məyusluq, həyatın acı reallığı qarşısında duyulan acizlik ifadə olunur. Sözün təkrarı (məlul-məlul) bu duyğunun şiddətini, davamlılığını daha da gücləndirir.
Başqa cümlələrdə istifadə nümunələri:
- Yağış məlul-məlul yağır, sanki göy də bizimlə birlikdə ağlayır.
- Məlul-məlul gözləriylə pəncərədən kənara baxdı.
- Məğlubiyyətdən sonra məlul-məlul evə qayıtdı.
Bu nümunələr göstərir ki, "məlul-məlul" sözü müxtəlif kontekstlərdə dərin bir kədər, ümidsizlik və ruh düşkünlüyünü ifadə etmək üçün istifadə oluna bilər və yalnız sadə bir "qəmgin" ifadəsindən daha geniş bir məna spektrinə malikdir.