Mənasızlıq (mənasız + lıq) — is. Bir söz, fikir, hərəkət və ya hadisənin daxili məna və məzmundan məhrum olması, boşluq, əsassızlıq, bihudəlik, anlamsızlıq halı. Bu termin, fəlsəfə, məntiq, ədəbiyyat və digər sahələrdə müxtəlif kontekstlərdə istifadə olunur. Daha geniş mənada, mənasızlıq, bir şeyin məqsəd və ya əhəmiyyət kəsb etməməsi, anlaşılmaz və ya qavranılmaz olması deməkdir.
Mənasızlıq anlayışı müxtəlif səviyyələrdə təzahür edə bilər. Məsələn, bir cümlənin qrammatik baxımdan düzgün, lakin mənasız olması (məsələn, "Yaşıl fikir qaçdı."), və ya bir fikrin, ideologiyanın, hərəkətin, həyat tərzinin əsassız və məqsədsiz olması (məsələn, "Onun həyatı tamamilə mənasızlığa çevrilmişdi."). Bəzi fəlsəfi məktəblər isə mənasızlığın ontoloji bir aspekti kimi baxırlar, varlığın özü ilə bağlı fundamental suallar qaldırırlar.
Etimoloji baxımdan, "mənasızlıq" sözü "məna" və "-lıq" şəkilçilərindən əmələ gəlmişdir. "Məna" sözü ərəb mənşəli olub "məqsəd, əhəmiyyət, məğz" mənalarını verir. "-lıq" şəkilçisi isə keyfiyyət və hal bildirən isim əmələ gətirir. Beləliklə, "mənasızlıq" sözü əslində "mənadan məhrum olma halı" kimi izah edilə bilər.
Mənasızlığın müxtəlif kontekstdə istifadəsinə nümunələr:
- Elm: Bir təcrübənin nəticələrinin mənasızlığı, onların heç bir nəzəriyyəni dəstəkləməməsini göstərir.
- Ədəbiyyat: Surrealist əsərlərdə mənasızlığın estetik bir vasitə kimi istifadəsi mümkündür.
- Gündəlik həyat: "Onun sözləri tamamilə mənasızlıq idi." və ya "Bu işlə məşğul olmağın heç bir mənası yoxdur, tamamilə mənasızlıqdır."
- Fəlsəfə: Varlığın mənasızlığı haqqında müxtəlif fəlsəfi mülahizələr mövcuddur.
Qısacası, "mənasızlıq" sözü bir çox kontekstdə istifadə olunan və müxtəlif mənaları ehtiva edən çoxcəhətli bir anlayışdır. Onun dəqiq mənası istifadə olunduğu kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər.