Məzuniyyət (ər. إجازة - icāza "icazə, icazə" sözündən) işləyən şəxsə müəyyən müddətə işdən azad olunması üçün verilən rəsmi icazədir. Bu icazənin verilməsinin əsas səbəbi, həmin şəxsin fiziki və ya psixoloji sağlamlığını bərpa etməsi, istirahət etməsi, müalicə olunması, şəxsi işləri ilə məşğul olması və ya digər vacib səbəblərdən irəli gəlir.
Məzuniyyətin müddəti, iş yerinin, vəzifənin, işçinin iş stajının və digər amillərin nəzərə alınması ilə müəyyən edilir. Qanunvericilikdə müəyyən edilmiş minimum məzuniyyət müddəti mövcuddur, lakin işəgötürən ilə işçi arasında razılaşma əsasında daha uzun müddətli məzuniyyət də verilə bilər. Məsələn, illik məzuniyyət, xəstəlik məzuniyyəti, analıq məzuniyyəti, hərbi xidmət məzuniyyəti kimi müxtəlif növ məzuniyyətlər mövcuddur.
Məzuniyyət zamanı işçi iş yerindən azad olur, lakin əmək haqqının və digər sosial təminatların ödənilməsi, qanunvericiliyə uyğun olaraq, davam edir. Məzuniyyətin verilməsi haqqında qərar işəgötürən tərəfindən qəbul edilir və işçiyə yazılı şəkildə bildirilir. Məzuniyyətdən istifadə qaydaları, iş yerinin daxili əmək qaydaları və əmək qanunvericiliyi ilə tənzimlənir.
Misallar:
Muxtar bir aylıq məzuniyyətini böyük şəhərdə keçirmək niyyətində idi. (Bu cümlədə məzuniyyət istirahət məqsədi ilə istifadə olunur.)
Həkim ona iki həftəlik xəstəlik məzuniyyəti verdi. (Burada məzuniyyət sağlamlıq problemləri səbəbindən verilir.)
Aygül analıq məzuniyyətində idi. (Bu cümlədə isə məzuniyyət analıqla əlaqədardır.)
O, əsgəri xidmətdən məzuniyyətə gəlmişdi. (Məzuniyyət hərbi xidmətlə əlaqədar)