Mürəbbə (ər. مربى - murbā-dan) – qatı şəkər şərbətində bişirilmiş meyvə və ya giləmeyvə kütləsi. Mürəbbənin əsas tərkib hissəsi şəkərdir ki, bu da meyvənin saxlanması üçün zəruri olan konservant rolunu oynayır. Şəkərin miqdarı mürəbbənin növündən və hazırlanma üsulundan asılı olaraq dəyişə bilər, lakin adətən meyvənin öz çəkisinə bərabər və ya daha çox olur. Meyvələr əvvəlcə təmizlənir, tərkibindəki suyun bir hissəsi buxarlanır (bəzi hallarda əlavə olaraq qaynadılır) və sonra qatı şəkər şərbətinə qarışdırılıb bişirilir. Nəticədə əmələ gələn qatı, şirin və aromalı kütlə isə mürəbbə adlanır.
Mürəbbənin hazırlanmasında müxtəlif meyvə və giləmeyvələr – albalı, qarağat, ərik, zoğal, gavalı, üzüm, portağal, limon və s. istifadə oluna bilər. Hətta bəzi bitkilərin çiçəkləri və kökləri də mürəbbə halında hazırlanır. Hazır mürəbbənin qatı və ya maye olması, dadının turş və ya şirin olması, rəngi və aroması istifadə edilən meyvənin növündən, şəkərin miqdarından və bişirmə texnologiyasından asılıdır.
Mürəbbə qədim zamanlardan bəri ərəb mətbəxində geniş yayılmışdır və sonradan digər mətbəxlərə də keçmişdir. Azərbaycan mətbəxində də mürəbbənin çox müxtəlif növləri mövcuddur və həm gündəlik qida məhsulu, həm də bayram süfrələrinin bəzəyi kimi istifadə olunur. "Zoğal mürəbbəsi", "Gilas mürəbbəsi" kimi ifadələr mürəbbənin hansı meyvədən hazırlandığını göstərir. Mürəbbəni çörəklə, xəmir məmulatları ilə, pəhriz yeməkləri ilə və ya sadəcə çayla birlikdə yemək olar.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Ana nənənin əlindən dadlı mürəbbə bişmişdi.
- Səhər yeməyinə çörək və mürəbbə yedik.
- Bu il mürəbbə üçün çox albalı yetişdi.
- Babamın hazırladığı mürəbbənin dadı əvəzsizdir.