Nökərçilik (nökər + çilik) – isim. Birinci mənası, əsas mənası “nökər olma, nökərlik etmə” deməkdir. Bu, bir şəxsin başqasına qulluq etməsi, onun əmrlərini yerinə yetirməsi, ona tabe olması kimi bir ictimai və ya sosial münasibəti ifadə edir. Nökərçiliyin mahiyyətini müəyyən bir iyerarxiya və tabeçilik münasibəti təşkil edir. Bu münasibət müxtəlif səviyyələrdə təzahür edə bilər: məsələn, ev işlərində, əkinçilikdə, sənətkarlıqda və ya digər peşələrdə qulluq etmə, müəyyən xidmətlər göstərmə formasında.
Nökərçilik termini, tarixi kontekstə görə müxtəlif mənalar kəsb edə bilər. Feodalizm dövründə nökərçilik, torpaq sahibi ilə kəndli arasında mövcud olan mürəkkəb münasibətləri əks etdirən bir anlayış idi. Bu zaman nökərçilik sadəcə qulluq etməkdən daha çox, müəyyən hüquq və öhdəliklərin qarşılıqlı olaraq qəbul edilməsini nəzərdə tuturdu. Müasir dövrdə isə, nökərçilik daha çox məcazi mənada işlənir və birinin başqasına tamamilə tabeçiliyini, öz istəklərindən imtina edərək onun əmrini yerinə yetirməsini ifadə edir.
Verilən misalda, "Mən atamı, anamı unudub bu qapıda səndən ötrü nökərçiliyi qəbul eyləmişəm" cümləsində nökərçilik, şəxsin sevdiyi insan üçün hər şeyi tərk etməsi, onun xatirinə hər cür çətinliyə qatlaşması, öz istəklərini ikinci plana keçirməsi kimi dərk edilə bilər. Bu, tamamilə özünü fəda etmə və sevgi naminə tabeçiliyin qəbul edilməsi mənasını verir. Beləliklə, nökərçilik, yalnız maddi qulluq etməkdən daha geniş bir konteksti özündə əks etdirə bilər.
Nökərçiliyin sinonimləri arasında qulluqçuluq, xidmətkarlıq, tabeçilik, itaətkarlıq kimi sözlər göstərilə bilər. Ancaq bu sözlərin hamısı nökərçiliyin bütün çalarlarını tam əks etdirmir. Nökərçilik, özündə həm fədakarlığı, həm də tabeçiliyi, həm də müəyyən bir sosial statusu əks etdirən daha mürəkkəb bir anlayışdır.