Oğrun sözü Azərbaycan dilində həm zərf, həm də sifət kimi işlənən bir sözdür. Lüğətlərdəki qısa izahlar onun mənasını tam əhatə etmir. Daha dəqiq və geniş məna izahı belə verilə bilər:
Oğrun, əsasən gizlilik, səssiz-səmirsiz və ya diqqət çəkmədən edilən hərəkətləri bildirir. Bu gizlilik qəsdən, yəni bilinməməsi istənilərək yaradıla bilər, ya da hərəkətin təbiətinin özü gizli olmaq xüsusiyyətinə malik olması səbəbindən baş verə bilər. Məlumatın, əşyanın və ya şəxsin gizli şəkildə hərəkət etdirilməsi, yaxınlaşması və ya görünməsi “oğrun” sözü ilə ifadə olunur.
Zərf kimi işləndiyi hallar: “Oğrun getdi”, “Oğrun baxdı”, “Oğrun yaxınlaşdı” cümlələrində olduğu kimi, “oğrun” əsas fellərin hərəkətin necə baş verdiyini (gizli, səssiz, diqqət çəkmədən) göstərir. Bu mənada, “gizlicə”, “gizlincə”, “əlaltı”, “sessizcə” kimi sözlərlə sinonim ola bilər, lakin onlardan fərqli olaraq, "oğrun" sözü hərəkətin sürətinə və ya intensivliyinə toxunmur. Sadəcə gizlilik xüsusiyyətini vurğulayır.
Sifət kimi işləndiği hallar: “Oğrun baxış”, “Oğrun hərəkət” kimi ifadələrdə olduğu kimi, “oğrun” bir əşyanın və ya hərəkətin xarakterini, keyfiyyətini ifadə edərək sifət funksiyası daşıyır. Məsələn, "oğrun baxış" ifadəsi, gizli, şübhəli bir baxış deməkdir. Bu mənada “şübhəli”, “təhlükəli”, “şübhə doğuran” kimi sözlərlə sinonim ola bilər, ancaq bu sinonimlik tam deyil, çünki "oğrun" daha çox gizlilik mənasına yönəlib.
Etimologiya: “Oğrun” sözünün etimologiyası dəqiq aydın deyil, lakin ehtimal ki, türkiyə dillərindəki gizlilik və ya yarıq mənasını bildirən köklərlə əlaqəlidir. Daha dərin tədqiqatlar bu sözün mənşəyini daha dəqiq müəyyən etməyə kömək edə bilər.
Nümunə cümlələr:
- Oğrun otağa girdi və heç kim onu görmədi.
- Oğrun baxışlarla ətrafı müşahidə edirdi.
- Oğrun qaçaraq yox oldu.
- Onun oğrun hərəkətləri şübhə doğurdu.