Omonimika (yun. ὁμώνυμος - homónimos - eyniadlı) dilçiliyin bir sahəsi olub, hər hansı bir dildə mövcud olan omonimlərin (eyni səslənən, lakin fərqli mənalı sözlərin) ümumiyyətlə öyrənilməsini əhatə edir. Bu sahə həm omonimlərin sayını və növlərini (məsələn, tam omonimlər, homofonlar, homogramlar), həm də onların dil sisteminə təsirini, yaranma səbəblərini, məna inkişafını və kommunikasiyada yaratdıqları çətinlikləri araşdırır.
Omonimikanın əsas predmeti omonimlərdir. Omonimika, leksikologiyanın - söz ehtiyatını öyrənən dilçilik bölməsinin - bir alt sahəsi kimi qəbul edilir. Leksikologiyada omonimlər fərqli səviyyələrdə təhlil olunur: fonetik (səs tərkibi), qrafik (yazılış), morfoloji (morfem tərkibi), semantik (məna) və sintaksis (cümlədəki funksiya) cəhətdən. Məsələn, "dəniz" sözü həm su hövzəsi, həm də "dənizçi" sözündəki kimi peşəni ifadə edə bilər. Bu, semantik omonimiyaya nümunədir. "bank" sözü isə həm maliyyə müəssisəsi, həm də çay sahili mənasında işlənərək, həm fonetik, həm də qrafik omonimiyanı əks etdirir.
Omonimikanın araşdırmaları həm tarixi dilçiliyə, həm də müasir dilin təsvirinə faydalıdır. Tarixi baxımdan omonimlərin yaranma yollarını (məsələn, səs dəyişiklikləri, məna genişlənməsi və ya daralması nəticəsində) öyrənmək, dilə dair təkamül prosesləri haqqında məlumat verir. Müasir dil baxımından isə, omonimlərin istifadəsinin aydınlaşdırılması, kommunikasiyada çətinliklərin qarşısının alınması üçün əhəmiyyətlidir. Omonimlərin çoxluğunun dilin zənginliyinin göstəricisi olduğu kimi, onların yanlış başa düşülməsinə səbəb ola biləcəyi də faktır. Ona görə də omonimikanın araşdırmaları dil qaydalarının tərtib olunmasında və lüğətçilikdə əhəmiyyətli rol oynayır.