Ötə (əvəz) sözü, əsasən, məkanda və ya zamanda danışana nisbətən daha uzaq olan yeri, tərəfi, nöqtəni bildirir. Bu mənada "bəri" sözünün antonimidir. Yəni, bir nöqtəyə nisbətən "bəri" yaxınlığı, "ötə" isə uzaqlığı göstərir. "Ötə"nin istifadəsi həmişə "bəri"nin mənasının ziddi olaraq başa düşülməsə də, əsas mənası məsafənin uzaqlığını ifadə etməkdədir. Məsələn, "çayın ötə tərəfi", "dağın ötə başı" kimi ifadələrdə istifadə olunur və bu ifadələr danışanın mövqeyindən daha uzaq olan bir məkanı göstərir.
Lüğətlərdə "əvəz" kimi təqdim olunması, sözün bəzən bir şeyin əvəzini, yerini ifadə etməsindən irəli gəlir. Məsələn, "özünü-özü ötə saldı" kimi bir ifadədə "ötə" sözü, özünün əvəzinə başqasını qoymaq, özünü bir şeylə əvəz etmək mənasında işlənir. Bu, "ötə"nin məkan mənasından daha məcazi bir istifadəsidir. Bu mənada, "ötə" bir növ metaforik olaraq işlənir və məkan əvəzinə daha çox vəziyyət, hala aid bir əvəzetmə ifadə edir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "ötə" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Bəzi hallarda sadəcə uzaqlığı ifadə edərkən, bəzi hallarda isə daha çox məcazi mənalar daşıya bilər. Məsələn, "dünyanın ötə başı" ifadəsi coğrafi uzaqlıqdan daha çox, bilinməyən, əlçatmaz bir yer, vəziyyət və ya zamanı bildirir. Bu cür hallarda, "ötə" sözünün "kənarda qalan", "əldən gedən", "qaranlıq" kimi mənaları da ortaya çıxa bilər.
Etimalogiyasına gəldikdə isə, "ötə" sözünün türk dillərindən gəldiyi güman edilir və məkan ifadə edən köklərdən törəyir. Müasir Azərbaycan dilində əsasən, müəyyən bir nöqtəyə nisbətən uzaqlığı göstərmək üçün işlənir və "bəri" ilə birlikdə tez-tez zidd mənalı cütlük təşkil edir. Onların hər ikisinin birlikdə istifadəsi məkanın aydın şəkildə təsvirinə xidmət edir.