Paraqraf sözü qədim yunanca "παράγραφος" (parágraphos) sözündəndir. "παρά" (para) "yanaşı", "yanında" və "γράφειν" (graphein) "yazmaq" mənalarını verir. Beləliklə, etimoloji baxımdan "paraqraf" "yanaşı yazılmış" və ya "yanaşı qeyd edilmiş" mənasını ifadə edir. Bu, əslində, mətndəki mənalı bir vahidin əvvəlki hissədən ayrılmasını, müəyyən bir mövzunun və ya fikrin başlanğıcını göstərir.
Müasir dilçilikdə paraqraf, yazıda müstəqil bütövlüyə malik, ümumi bir mövzu ətrafında qurulmuş, adətən bir və ya bir neçə cümlədən ibarət olan mətn hissəsidir. O, yeni bir fikrin, əvvəlki fikirlə əlaqəli olan yeni bir inkişafın və ya müəyyən bir məsələnin müxtəlif aspektlərinin təqdimatının başlanğıcını bildirir. Paraqraflar, adətən, qısa boşluq və ya "§" işarəsi ilə ayrılırlar və hər biri sıra nömrəsi ilə təyin oluna bilər (xüsusilə qanunvericilik aktlarında, elmi əsərlərdə və s.).
Paraqrafların yazıda rolu mətni strukturlaşdırmaq, oxucu üçün başa düşülməni asanlaşdırmaq və fikirlərin məntiqi ardıcıllığını təmin etməkdir. Yaxşı yazılmış bir paraqraf, özündəki bütün cümlələrin bir-biri ilə sıx əlaqəli olduğunu və ümumi bir məqsədə xidmət etdiyini göstərir. Paraqrafların uzunluğu və quruluşu mətnin növündən, üslubundan və məqsədindən asılı olaraq dəyişə bilər. Məsələn, bədii əsərlərdə paraqraflar daha qısa və daha emosional ola bilər, elmi məqalələrdə isə daha uzun və daha dəqiqdir.
Cümlələrdə paraqrafın işlənməsinə bir neçə nümunə: