Pasifizim [lat. pacificus – sakitləşdirən] hər hansı bir zorakılıq formasını, xüsusilə də müharibəni qəti şəkildə rədd edən fəlsəfi və siyasi baxışdır. Bu baxış həm milli azadlıq, inqilabi və ya digər ədalətli hesab edilən müharibələri də əhatə edir. Pasifistlər hər hansı bir müharibənin, hətta ədalətli hesab edilən müharibələrin də insanlığa, ətraf mühitə və cəmiyyətə vurduğu zərərin hər hansı bir potensial faydadan çox olduğunu düşünürlər.
Pasifizmin kökündə zorakılığın hər hansı bir formada qəbuledilməzliyi fikri dayanır. Pasifistlər həm fərdi, həm də qrup səviyyəsində zorakılığın alternativlərinə, məsələn, danışıqlar, vasitəçilik, sülh danışıqları və mülki itaətsizlik kimi metodların tətbiqinə üstünlük verirlər. Onlar zorakılığın problemləri həll etmək əvəzinə, əksinə, daha da ağırlaşdırdığına inanırlar.
Tarix boyu pasifizmin müxtəlif formaları mövcud olmuşdur. Bəzi pasifistlər fəal pasifizmi tərəfdar tutaraq, sülhün qorunması və zorakılığın qarşısının alınması üçün aktiv şəkildə çalışırlar. Digərləri isə passiv pasifizmi dəstəkləyərək, zorakılığa qarşı müqavimət göstərməyi, lakin mübarizəni aktiv şəkildə axtarmamağı üstün tuturlar. Bu baxışların fərqli tərəfləri olmasına baxmayaraq, hər iki yanaşma da zorakılığa qarşı ümumi bir prinsipi bölüşür.
Pasifizmin tənqidləri də mövcuddur. Bəziləri pasifizmin reallıqdan uzaq olduğunu və bəzi hallarda zorakılığın qaçılmaz və hətta zəruri olduğunu iddia edirlər. Məsələn, özünü müdafiə etmək və ya başqalarını qorumaq üçün zorakılığa müraciət edilməsi bəzi hallarda qəbul edilə bilər. Lakin pasifistlər bu cür hallarda da həmişə zorakılığın alternativlərinin olduğunu və bunların axtarılmasının daha münasib olduğunu vurğulayırlar.
Müasir dünyada pasifizmin əhəmiyyəti daha da artmışdır. Qloballaşma və artan terrorizm təhlükəsi ilə zorakılığın qarşısının alınması və sülhün qorunması daha vacib hala gəlmişdir. Pasifizim, zorakılığa alternativ strategiyalaın inkişaf etdirilməsində və sülh mədəniyyətinin təbliğində əhəmiyyətli rol oynayır.