Pıç-pıç sözü Azərbaycan dilində zərf və sifət kimi işlənir. Əsas mənası "yavaşca, səssizcə, pıçıltı ilə" deməkdir. Bu söz, danışmanın səs tonunu və intensivliyini ifadə edərək, nitqin gizlilik, ehtiyatlılıq və ya gizli niyyət daşıdığını vurğulayır. Həmçinin, pıç-pıç danışmanın həcminin aşağı olduğunu və danışanların sözlərinin yalnız yaxın ətrafdakılar tərəfindən eşidilməsini göstərir.
Sözün etimologiyası Türk dillərindən gəlir və "pıçıldamaq" felindən törəmədir. "Pıçıldamaq" öz növbəsində onomatopoetik bir söz olaraq, yəni səsin təqlidindən yaranmışdır; pıçıldamanın səsini təsvir edir. Beləliklə, "pıç-pıç" sözünün özündə də səsin xarakterini göstərən bir təkrar var.
Cümlələrdə "pıç-pıç" sözü müxtəlif kontekstlərdə işlənə bilər. Məsələn:
- Pıç-pıç danışmaq: Bu, sözlərin gizli şəkildə, yavaş və aşağı səslə deyilməsini ifadə edir. Məsələn: "Uşaqlar pıç-pıç danışıb gizli planlarını qurdular."
- Pıç-pıç səs: Bu, yavaş və zəif eşidilən bir səs deməkdir. Məsələn: "Pıç-pıç səslər otaqdan gəlirdi."
- Pıç-pıç söhbət: Bu, gizli və ehtiyatlı söhbət deməkdir. Məsələn: "Onlar küncdə pıç-pıç söhbət edirdilər."
Verdiyiniz nümunə cümləsində ("Qonaqlar [Sitarəyə] zənn ilə baxıb, sonra anası ilə pıç-pıç danışdılar.") "pıç-pıç" sözü qonaqların Sitarə ilə bağlı şübhələrini və bu şübhələri anası ilə gizli şəkildə bölüşmələrini vurğulayır. Sözün burada işlənməsi həm gizlilik, həm də ehtiyatlılığı ifadə edir.