Pıçıldılı (sifət və zərf): Bu söz "pıçıldamaq" felindən törəmədir və əsasən iki əsas mənada işlənir:
1. Səs aşağılığı və gizlilik mənası: Pıçıldılı, çox alçaq səslə, demək olar ki, eşidilməyəcək qədər aşağı səslə söylənilən, gizli saxlanılmaq istənən, yaxud da digərlərinin eşitməməsi üçün aşağı səslə söylənilən şeyi ifadə edir. Məsələn: "Onlar pıçıldılı danışdılar, kiminsə eşitməsindən qorxaraq." Bu mənada pıçıldılı, "pıç-pıç", "ağızdolusu", "əlaltı" kimi sözlərlə sinonimdir. Pıçıldılı danışma üslubu həm qorxu, həm də məxfilik, yaxud intimadır əks etdirə bilir.
2. Şəfqət və yumşaqlıq mənası (poetik və ya ədəbi mənalarda): Bu məna daha metaforikdir və aşağı səsdən daha çox səsin üslubunu, xarakterini, tonunu ifadə edir. Bu mənada pıçıldılı, yumşaq, şirin, incə, məhəbbət dolu, mehriban, sakit və səmimi bir tonu bildirir. Məsələn: "Pıçıldılı, mehriban səsi ürəyimi oxşayırdı." Və ya "Pıçıldılı yağış damlaları yarpaqların üzərinə düşürdü." Bu mənada söz bir növ atmosferi və ya hissi təsvir edir və birbaşa səsin gücü ilə bağlı deyil.
Etimologiya: Sözün kökü türk dilindəki "pıçıldamaq" felinə dayanır. "Pıçıldamaq" öz növbəsində "pıç" kökündən törəmiş ola bilər. Bu kök aşağı, zəif, gizli səsləri ifadə edir.
Fərqli cümlələrdə işlənmə nümunələri:
- (Gizlilik mənası): "Onlar pıçıldılı bir şey danışır, ətraflarına baxırdılar."
- (Gizlilik mənası): "Pıçıldılı səslər, qaranlığın içindən gələn sirli sözlər..."
- (Şəfqətli mənası): "Pıçıldılı nağıllar, uşağın yuxusuna gələn xoş xəyallar..."
- (Şəfqətli mənası): "Pıçıldılı külək, sakitcə ağacların arasından keçirdi."
Qeyd: "Pıçıldılı" sözü ədəbi əsərlərdə daha çox istifadə olunur və çox vaxt poetik təsvirlərə rəng qatmaq üçün işlədilir.