Pıçıldamaq (f.): Sözün əsas mənası çox aşağı səslə, demək olar ki, eşidilməz halda, nəzərə çarpmayan şəkildə danışmaq, sözləri pıçıltı ilə söyləməkdir. Bu, adi danışıqdan fərqli olaraq, səsin qüvvətinin minimum səviyyədə olması, sözlərin isə məxfi və ya gizli şəkildə çatdırılması ilə səciyyələnir. Çox vaxt pıçıldamaq hərəkəti, danışanın məxfilik saxlamaq niyyətini, sözlərinin yalnız müəyyən bir şəxsə çatmasını və ya səs-küyün olmadığı yerlərdə, gizlicə danışmağı ifadə edir.
Sözün mənşəyi türk dillərindəki "pıçıl" kökünə dayanır. "Pıçıl" özü də "az səsli", "aşağı səsli" mənasını daşıyan sözlərdəndir. "Pıçıldamaq" isə bu kökə "-maq" felləşdirmə şəkilçisinin artırılması nəticəsində əmələ gəlmişdir.
Pıçıldamaq fərqli kontekstlərdə müxtəlif mənalar kəsb edə bilər. Məsələn:
- Məxfilik: "O, mənim qulağıma gizlicə bir şey pıçıldadı."
- Ehtiyatlılıq: "Həkim xəstənin yaxınlarına nəticələri pıçıldadı."
- Sevgi dolu nitq: "Sevgilisi ona şirin sözlər pıçıldadı."
- Qorxu: "Qorxudan o, yalnız pıçıldaya bilirdi."
Yuxarıdakı nümunələrdən göründüyü kimi, "pıçıldamaq" feli yalnız səsin aşağı səviyyədə olmasını deyil, həm də danışanın emosional vəziyyətini, niyyətini, ətraf mühitin təsirini də ifadə edir. Beləliklə, "pıçıldamaq" sadəcə "yavaşca demək" mənasından daha geniş və çoxcəhətli bir semantik yükə malikdir.