Pöhrə sözü Azərbaycan dilində geniş işlənən bir termin olub, əsasən ağac və kolların gövdəsindən və ya kökünün yaxınlığından çıxan gənc, nazik zoğları, sürgünləri və ya filiz bədənlərini ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "ağac və kolların dibindən göyərən zoğlar, biclər" kimi tərifi olsa da, mənası daha geniş və çoxcəhətlidir.
Pöhrə, həm yeni bitən, hələ tam formalaşmamış, kövrək sürgünləri, həm də daha qalın, bəzən oduncaqlaşmış, lakin ana bitkinin bir hissəsi kimi qalan yan budaqları ifadə edə bilər. Belə ki, cavan pöhrələr daha çox "bic" və ya "zoğ" terminlərinə uyğun gəlir, yaşlı pöhrələr isə artıq bir qədər qalınlaşmış, oduncaqlaşmış ola bilər.
Sözün etimologiyası haqqında dəqiq məlumat olmasa da, türkdilli dillərdəki oxşar sözlərlə əlaqələndirilə bilər. Mənası "çoxalmış sürgünlər", "kökdən çıxan gənc bitkilər" kimi izah edilə bilər. Bu mənada, pöhrələr bitkinin vegetativ çoxalması prosesində mühüm rol oynayır.
Pöhrə sözü cümlələrdə müxtəlif kontekstlərdə işlənə bilər: "Ağacın pöhrələrini qırmaq", "Bağdakı ağacların pöhrələri sürətlə böyüyür", "Qışda pöhrələr donmuşdu", "Quru pöhrələri təmizləmək lazımdır". Bu nümunələrdən də göründüyü kimi, pöhrə həm yeni əmələ gələn, həm də bir qədər yaşlı sürgünlər üçün işlənə bilər.
Qısaca, "pöhrə" sözü ağac və kollarda əmələ gələn gənc, nazik zoğları, sürgünləri, filizləri ifadə edən, bitki biologiyası ilə bağlı geniş məna kəsb edən bir termindir. Onun tərifi yalnız "zoğ" və ya "bic" sözləri ilə məhdudlaşdırıla bilməz.