Rədifli sifəti ədəbiyyat terminidir və əsasən şeir üçün işlədilir. Mənaca "rədifi olan", "rədiflə bitən" mənalarını verir. Yəni, rədifli şeir, hər misranın sonunda eyni söz və ya söz birləşməsinin təkrar olunduğu şeirdir. Bu təkrar olunan söz və ya söz birləşməsinə rədif deyilir. Rədif şeirin bədii təsirini artırmaq, ritmini gücləndirmək, emosional təsirini dərinləşdirmək üçün istifadə olunur. Rədifin şeirdəki yerləşməsi və təkrarının tezliyi şeirin üslubunu və strukturunu müəyyənləşdirir.
Misal olaraq, verilən “Oxutmuram, əl çəkin!” rədifli şeir ifadəsində, şairin şeirinin hər misrasında (əgər şeir misralardan ibarətdirsə) eyni söz və ya söz birləşməsi, yəni rədif, son söz kimi təkrar olunur. Əgər şeir heca vəznlərindən istifadə edirsə, rədif həmin vəzn qaydalarına uyğun olmalıdır. Rədifli şeirlər klassik Azərbaycan ədəbiyyatında geniş yayılmışdır və müxtəlif şeir formalarında (məsələn, qəzəl, qəsidə) istifadə olunmuşdur.
Rədif sözünün etimologiyasına nəzər salsaq, "rədif" Arap mənşəli bir sözdür və "ardınca gələn", "izləyən" mənalarını verir. Bu məna, şeirdə rədifin misraların sonunda təkrarlanması xüsusiyyətinə uyğun gəlir. Beləliklə, "rədifli" sifəti bu əsas mənadan törəyərək şeirə aid bir termin kimi formalaşmışdır.
Rədifli şeirin ədəbiyyatda özünəməxsus yeri və əhəmiyyəti vardır. O, şeirin musiqililiyini, ahəngini və yadda saxlanılmasını asanlaşdırır. Eyni zamanda, rədif şeirin mövzusunu və əsas fikrini daha aydın şəkildə ifadə etməyə kömək edir. Rədifin seçimi şairin bədii zövqünü və şeirin üslubunu müəyyənləşdirir.