Rəsmiyyətçilik (ərəb. رسميyyət + -çilik) – işin əsil mahiyyətinə, məzmununa deyil, onun zahiri, formal tərəfinə, rəsmiyyətlərə həddindən artıq önəm verilməsi, qaydaların məqsədindən kənara çıxaraq, sadəcə öz-özü üçün yerinə yetirilməsi deməkdir. Bu, işin həqiqi məqsədinə xidmət etməyən, əksinə mane olan bir yanaşmadır. Rəsmiyyətçilik, məqsəd və nəticədən daha çox prosedurlara, formalara bağlılığı əks etdirir.
Rəsmiyyətçiliyin əsas xüsusiyyəti, formaların məzmuna üstün tutulmasıdır. Yəni, işin düzgün, səmərəli və effektiv şəkildə görülməsindən daha çox, qaydaların dəqiq yerinə yetirilməsinə əhəmiyyət verilir. Bu, bəzən işin ləngiməsinə, səmərəsizliyə, hətta zərərə səbəb ola bilər. Əslində, rəsmiyyətçilik, bürokratiyanın bir təzahürüdür və tez-tez qeyri-effektivlik, yavaşlıq və qarışıqlıqla müşayiət olunur.
Rəsmiyyətçilik, müxtəlif kontekstlərdə müxtəlif formalarda özünü göstərə bilər. Məsələn, bir iş yerində rəsmiyyətçilik, əməkdaşlar arasında qeyri-rəsmi ünsiyyətin məhdudlaşdırılması, həddən artıq sənədləşmə və prosedurların tətbiqi kimi özünü göstərə bilər. Təhsildə rəsmiyyətçilik, tələbələrin əsl bilik və bacarıqlarının deyil, yalnız formal tələblərin ödənilməsinə üstünlük verilməsində özünü göstərə bilər. Siyasətdə isə rəsmiyyətçilik, qanunların hərfinə, mənasına deyil, yalnız zahiri tərəfinə riayət etməkdə özünü büruzə verə bilər.
Cümlə içərisində nümunələr:
- Şirkətdə hökm sürən rəsmiyyətçilik işin sürətini ləngidir.
- Onun rəsmiyyətçiliyi hər kəsi bezdirirdi.
- Bu qədər rəsmiyyətçilik işin əsas məqsədinə xidmət etmir.
- Təşkilatda hökm sürən rəsmiyyətçilik yeniliklərə mane olur.