Rəsul sözü ərəb mənşəlidir (رسول) və əsas mənası "göndərilən", "elçi" deməkdir. Lüğətlərdə qeyd edildiyi kimi, iki əsas mənası vardır:
1. Elçi, səfir: Tarixi mənbələrdə, xüsusilə də orta əsr ədəbiyyatında, "rəsul" sözü dövlət başçılarının və ya hökmdarların digər dövlət və ya hökmdarlara göndərdiyi rəsmi nümayəndələr, elçilər, səfirlər üçün işlənilirdi. Bu mənada, rəsul həmin şəxsin təmsil etdiyi tərəfin iradəsini çatdırmaq, danışıqlar aparmaq və ya müqavilələr bağlamaq kimi vəzifələri yerinə yetirirdi. Məsələn, "Şahın rəsulu onun sülh təklifi ilə gəldi." cümləsində "rəsul" sözü bu mənada işlənir.
2. Peyğəmbər, nəbi: İslam dinində "rəsul" sözü Allah tərəfindən göndərilmiş peyğəmbərlər üçün istifadə olunur. Bu mənada, "rəsul" Allahın kəlamını insanlara çatdıran, Onun əmrlərini və qadağalarını bildirən, insanları doğru yola yönəldən ilahi bir elçidir. Allahın rəsulu (Allahın elçisi) ifadəsi bu mənanı dəqiq ifadə edir. Məsələn, "Quran, Allahın rəsulu Məhəmməd (s.ə.s) vasitəsilə insanlara nazil olmuşdur." cümləsində olduğu kimi.
Verilən nümunə cümləsində ("Elə zənn etdilər ki, bu əlamət rəsuli-Xudanın müsibətinə səbəb vaqe oldu") "rəsuli-Xuda" ifadəsi "Allahın rəsulu" mənasını verir və burada peyğəmbər kimi başa düşülməlidir. Cümlənin ümumi mənası isə Allahın rəsulunun müsibətinə səbəb olan bir əlamət kimi şərh oluna bilər. Bu mənada, "rəsul" sözü, ilahi bir varlıqla və ya qüdrətlə əlaqəli bir hadisəni və ya şəxsi təsvir etmək üçün istifadə olunur.
Qeyd etmək lazımdır ki, "rəsul" sözünün ikinci mənası (peyğəmbər) daha geniş yayılmış və müasir istifadədə daha çox rast gəlinən mənasıdır. Lakin, sözün tarixi konteksti nəzərə alınaraq, hər iki mənasını bilmək vacibdir.