Rəzalət (ər. رِزالَة - rizālah - alçaqlıq, biabırçılıq) sözü ərəb mənşəlidir və kökündə “rəzil” sözü yatan bir məfhumu ifadə edir. Əsasən mənəvi alçaqlığı, əxlaqsızlığı, biabırçı və qınağa layiq hərəkətləri ifadə edir. Lüğətlərdə “alçaqlıq, əclaflıq, alçaq iş” kimi təriflənsə də, mənası daha geniş və çoxqatlıdır.
Rəzalət, sadəcə fərdi hərəkətlərlə məhdudlaşmır. Həm fərdi, həm də kollektiv səviyyədə baş verən əxlaqsız hərəkətləri, ictimai ədalətsizliyi, haqsızlığı, şərəfsizliyi və biabırçılığı əhatə edir. Məsələn, bir şəxsin yalan danışması, xəyanət etməsi, və ya bir qrupun insan haqqını pozması rəzalət kimi qiymətləndirilə bilər.
Xaqani şeirindən gətirilən nümunədə (“Bir yanda toy-büsat, bir yanda matəm; Şah qız oğurladır, rəzalətə bax!…”) rəzalət, şahın qız oğurlaması ilə bağlı ictimai biabırçılığı, əxlaqsızlığı və haqsızlığı ifadə edir. Bu nümunədə rəzalət həm şahın fərdi əxlaqsızlığını, həm də bu hərəkətin ictimai nəticələrini əks etdirir.
Rəzalət sözü cümlələrdə müxtəlif şəkildə işlənə bilər. Məsələn:
- Onun etdiyi iş böyük bir rəzalət idi.
- Bu rəzalətə sənin də əlin var.
- Sənin davranışın böyük bir rəzalətə səbəb ola bilər.
- Bu hərəkət bütün millətin rəzalətidir.
Göründüyü kimi, rəzalət sözü fərqli kontekstlərdə istifadə olunaraq müxtəlif mənalar ifadə edə bilir, anlayışı geniş mənada əxlaqsızlıq, biabırçılıq, qınağa layiq hərəkətlər kimi dərk edilə bilər.